yazdı: “Eger xasiyyeti pisdirse, qızını ona verme”.
Hedislerde qızı şerabxor ve eyyaş, exlaqsız ve zinakar adama ere vermek de beyenilmir. Fasiq, yeni günahkarlıqda ad çıxarmış, ardıcıl olaraq günah işler gören adama qız vermek de bu qebildendir. Peyğember buyururdu ki, qızını fasiq adama ere veren ata sanki qeti-rehim etmiş kimidir. Qeti-rehim qohumlarla rabiteni kesmeye deyilir ve böyük günahlardan sayılır. Aydındır ki, dindar atanın qızı fasiq oğlana ere getse, ata evi ile rabitesi çox zeifleyecek ve hetta belke de tamamile kesilecek. Çünki qızın atası ile eri arasında böyük uçurum vardır ve bu iki nefer bir-birini hezm etmeyecekler.
Oğlanın dürüst exlaqlı, ailesine, arvadına bağlı adam olması da mühüm şertlerdendir. Gezeyen, gözü etrafda olan, exlaqsızlıq eden oğlana qız verilmez. Amma eger oğlanın keçmişde günahı olubsa ve sonra tövbe edib doğru yola qayıdıbsa, tebii ki, tövbesine emel etdiyi melum olarsa, onunla qohum olmağın maneçiliyi yoxdur.
Müqeddeslerimiz hemişe özlerine küreken seçerken oğlanın dindarlığını, exlaqını, şücaetini, ibadetini esas şertlerlden sayıblar. Bunu xatırlamaq kifayetdir ki, Peyğemberimiz öz sevimli qızı Fatimeni, elçilerin çoxluğuna reğmen, mehz yuxarıdakı keyfiyyetlerin sahibi olan Eli ibn Ebu Talibe (e) ere vermişdi.
Böyük alimler de özlerine küreken seçende oğlanın savadını, teqvasını, exlaq ve qabiliyyetini esas tuturdular. Bir çox böyük alimler telebeleri içinden seçilmiş cavanlara öz qızlarını ere verirdiler. Tarix sehifeleri bu cür faktlarla zengindir.
Sonda bunu da qeyd edek ki, oğlanın kasıb olması onun elçiliyini redd etmeye esas vermir. Nece qızı seçerken gözellik esas şert sayılmır, oğlanda da var-dövlet ve maddi imkan esas deyil. Elbette, oğlanın heyat üçün zeruri olan şeraite malik olması daha yaxşıdır. Amma oğlanın ve valideyninin serveti, vezifesi gerek qız atalarının gözünü qamaşdırmasın. Çünki var-dövlet üzerinde qurulan ailelerin bünövresi adeten çox zeif olur. Eksine, meneviyyat, exlaq, ruhi yaxınlıq ve

<< 1 [2] 3 >>