Bu zaman evde olanların arasında ixtilaf düşerek bir-birlerile mübahise etmeye başladılar. Onların be'zisi azğınlığa düşmemeniz üçün qoyun sizin üçün vesiyyetname yazsın deyir, be'zisi ise Ömerin dediyi sözü deyirdi. İxtilaf ve boş-boş söhbetler qızışarken Peyğember (s) onlara dedi: "Durun gedin". Übeydullah deyir: İbn Abbas dedi: "Rüsvayçılıq bunda idi ki, onların ixtilaf ve yersiz hereketleri Peyğembere (s) vesiyyet yazmaqda mane oldu. (Sehih Müslüm. "El vesiyye" kitabı, "Terkul vesiyye limen leyselehu şeyun yusa fihi" babı. Cild 4. Seh 175. )
Müslüm de "Sehih" kitabında sehabelerin cavabının bu cür olduğunu qeyd etmişdir: Onlar dediler: "Peyğember (s) sayıqlayır". Başqa revayetde ise deyilir: "Ömer bir söz dedi. Onunda me'nası bu idi ki, ağrılar Peyğembere (s) üstün gelib. Ömer sonra dedi: Bizim elimizde Qur'an var. Allahın kitabı bize kifayetdir". (Ebu Bekr Cövheri "Seqife" kitabı.) Gördüyün kimi "sayıqlayır" sözü başqa revayetde daha medeni şekilde olmaq üçün "ağrı" sözü ile evez olunub.
Heqiqetende bu hadiseden bele me'lum olur ki, şekksiz Peyğemberin (s) şexsiyyetine istehza olunub. Bu hadiseni bildikden sonra menim üçün böyük qelb yarasına çevrildi. Bu mesele böyük ehemiyyet kesb etmesine baxmayaraq, sünnilerin ekseriyyeti bu hadiseden xebersizdirler. Men, bu ürek yandırıcı hadiseni çoxlarına eşitdirerken inanmırdılar. Hetta be'zileri çox müdhiş andlar ederek deyirdiler ki, eger heqiqetende bu hadise Sehihi-Buxaride varsa, bundan sonra onun revayet etdiyi heç bir hedise inanmayacaq. Be'zileri ise bu revayeti tesdiqleyirdiler. Lakin bilende ki, Peyğembere (s) ilk defe "sayıqlayan" sözünü Xelife Ömer demişdir, derhal qezeblenerek onu tesdiqlemeyi redd edirdiler. Hetta bele qerara gelmişdiler ki, sehabeye leke getiren bu cür hedisleri revayet eden Buxariye ve ya her hansı hedis kitabına inanmasınlar.
Bütün bunlara baxmayaraq, Buxari "Sehih" kitabında İbn Abbasdan revayet ederek deyir ki, Peyğember (s) vesiyyet etmemiş ölmedi: Peyğember (s) dedi: Meni terk

<< 1 [2] 3 >>