Bir qadın Hezret Davudun (e) yanına gelir ve deyir: “Ey Allahın peyğemberi! Senin Allahın zalımdır, yoxsa adil?”. Davud (e) buyurur: “Allah adildir ki, heç bir zaman zülm etmez”. Davud (e) soruşur: “Meger ne hadise baş vermişdir ki, bu sualı verirsen?”. Qadın deyir: “Men yoxsul bir qadınam ve üç qızım vardır. Elimle şal toxuyuram ve dünen toxuduğum şalı bir parçaya qoyub bazara aparırdım ki, satım ve pulu ile uşaqlarıma yemek alım. Aniden bir quş geldi ve hemin parçanı elimden oğurladı. Men de qemli ve eliboş qaldım. Uşaqları dolandırmaq üçün heç bir şeyim yoxdur”. qadının sözleri hele bitmemişdi ki, Davudun (e) evinin qapısı döyüldü. On nefer tacir Davudun (e) xidmetine geldiler. Her biri Hezret Davuda (e) yüz dinar verir ve deyirler: “Bu pulu sahibine çatdırın”. Hezret Davud (e) soruşur: “Sizin bir yerde bu pulu getirmeyinizin sebebi nedir?”. Deyirler: “Biz gemiye minmişdik ve tufan qalxdı. Gemimiz zedelendi ve az qalmışdı ki, qerq olaq. Aniden bir quş gördük ve bize teref qırmızı bir parça atdı. Onu açdıq ve orada toxunmuş şal gördük. Onun yardımı ile geminin zede görmüş yerini möhkem bağladıq. Gemi artıq tehlükede deyildi. Sonra tufan sakitleşdi ve sahile gelib çatdıq. Biz tehlüke zamanı nezir etdik ki, eger xilas olsaq, her birimiz yüz dinar vereceyik. İndi bu min dinar biz on neferden yığılıb ki, hüzurunuza getirmişik. Her kime isteseniz, ona sedeqe verersiniz”. Hezret Davud (e) qadına baxdı ve ona buyurdu: “Allahın, denizden sene hediyye gönderib, ancaq sen Onu zalım adlandırırsan?!”. Sonra hemin min dinarı qadına verir ve buyurur: “Bu pulla uşaqlarını dolandır, Allah senin halına başqalarından daha agahdır”.
- Beli ezizlerim çox vaxt pis hesab etdiyimiz bir meselenin, eslinde İlahi hikmet üzerinden bizim xeyrimize olduğunu başa düşmürük ve naşakürlük edirik. Uca Allaha cemimize Öz lütf nezerlerini salsın.
Amin inşeAllah.
