Ölüm bezilerinin fikrince yoxluq ve mehv olmaq demek deyil, eksine bir varlıqdır. Başqa sözle desek o “edem” yox, “vücuddur.” Ölüm özü özlüyünde bir heyat hesab olunur. Bu barede ayelere nezer salaq: 1. “Allah ölüm anında canları alır”.(Zümer 42) Bu ayede işlenen “teveffa” kelmesi bir şeyi bütünlükle tehvil almaq menasını daşıyır. Buradan da ölümün yoxluq menasında olmaması başa düşülür. 2. “Bütün canlar ölümü dadacaqdır.” (Ali İmran 185) Nezere alınmalıdır ki yoxluğu dadmaq mümkünsüzdür. 3. “Allah ölüm ve heyatı xelq etdi.” (Mülk 2) Eger ölüm yaranıbsa demeli o yox olmaq menasında deyildir. 4. Ölüm Qurani Kerimde “liqaullah” (Allahla görüşmek) menasında gelmişdir. “Kafirler dediler: Biz yerde yox olub aradan getdikden sonra yeniden yaranacayıqmı? Onlar Rebbin görüşüne küfr edenlerdir. De size vekil edilmiş ölüm meleyi sizi tamamile alacaqdır.Daha sonra ise öz Rebbinize sarı qayıdacaqsız.”(Secde 10-11) 5. “Melekler kafirlerin canını aldıqda onların üzlerine ve arxalarına vurarlar.”(Enfal 50) Eger ölüm yoxluqdursa bu vurmağın ne menası vardır? Nezere alaq ki onların üzlerine vuran melekler axiret melekleridir. Hansı ki onlar axirete üzü qara gedirler. Arxalarına vuran melekler ise dünya melekleridir. Ona göre vururlar ki bu dünyada bir ömür yaşasalar da heç ne elde ede bilmediler. 6. “Kafirler nida edib deyerler. Ey Malik Rebbin bizi öldürsün. O dedi: Siz burada qalmalısız.”(Zuxruf 77) Göründüyü kimi kafirler cehennemde ölümü (yox olmağı) arzulayarlar. 7. Daim hereketde olan insan hereketinin evvelinden Allahla görüşene qeder bir an olsun bele dayanmır. “Ey insan sen Rebbine teref hereketdesen. Ele bir hereket ki sonda Ona çatacaqsan.”(İnşiqaq 6) İnsanın bu hereketinde bir an olsun yoxluq olmur. O bu uzun seferde üç hessas ve mühüm merheleni keçir. Dünyaya geliş, berzexe getmek ve qiyametde dirilmek. Bu üç merhelenin hamsında heyat vardır ve Allah her üçünde Hezreti İsa ve Hezreti Yehya üçün salamatçılığı temin etmiş ve Yehya Peyğember haqqında buyurmuşdur: “Ona

[1] 2 3 4 >>