boşanmadan sonra tez-tez gelib meni,qardaşımı, bacımı görürdü. O, meni öz yanına aparmaq isteyirdi. Amma anam buna qarşı çıxırdı. Onsuz da mehkeme anamın terefinde idi. Ne yalan deyim-içimden atamla bir olmaq keçirdi. Amma menim hele uşaqken gördüklerim yaddaşıma ele derin şekilde hekk olunmuşdu ki, içimdeki isteyi basdırmağa mehkum olmuşdum.
...
Atamla aramızdakı ferq-menim evlenmek kimi medeni niyyetimin olmaması ve etrafımdakı insanların bunu anlayışla qarşılaşması olub. Her defe anamın gözlerindeki qorxunu yadıma salanda and içirdim.
...
Men olduğum yerden yavaş addımlarla uzaqlaşmağa başladım. Gözlerim hele de atamın üzerinde idi.le bu zaman bilmeden kiminse qedehini üstüne dağıtdım.
-Üzr isteyirem, görmedim.
Qarşımda dayanan cenab meni diqqetle süzdükden sonra salfetle yaxasını qurulamağ başladı.
-Narahat olmayın, cenab Mustafayev. Olan şeydir.
Bu adamın emin ve rahat danışıq tonu meni şübhelendirdi.
-Meni hardan tanıyırsınız?
-Bir deqiqe, -deyib celd yanındakı esmer gözelinin qulağına pıçıldayıb yanağına öpücük qondardı.-Yaxşı?
Onun uzaqlaşmasını gören kimi elindeki salfeti yumruqladı.Mene daha da yaxınlaşıb semimi tebessümle bildirdi.
-“Dahi eclaf”ın oğlunu tanımamaq mümkün deyil.
“DAHİ ECLAF”-Atama verilen meşhur leqeb. Bir terefden heqiqerten de “dahi” idi-öz işinin mükemmelliklerini bilirdi. Diger terefden ise “eclaf”-qadınları beş barmağı qeder tanıyırdı.
-Aydındır,-quruca deyib yanında keçmek isteyende celd qolumdan yapışıb meni durdurdu.
-Men Maksim,-özünü teqdim ederek elini uzatdı.
...
Aradan 15 deqiqe keçmişdi. Qardaşımla söhbetleşirdik ki, birden Maksim yaxınlaşıb ehtiyatla bildirdi.
-Geldi.
Kim?! Heç ne anlamadım, amma salondakı gözlerin böyük ekseriyyet girişe yönelmişdi. Ve içeriye daxil olan qırmızı donlu. Derin sine dekoltesi. Qarşı qoyulmaz cazibeye sahib qadın.
Esl ledi !!!
...
Yanımda dayanmış Maksim ucadan seslendi.
-Xoş gelmisiniz!
Tonunda kinaye-filan, nifret ya da ikrah duymadım. Sadece hörmet duyğusu,

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 84 >>