şap-şup... Bu da Rübabe xala. Qırmızı lapar güllü qara yaylığını başında çalma eleyib.

- Bayaqdan qapını...

- ...Birteherem dana. Derd qurtarandı ki.

- Hm.

- Çölde durma. Keç içeri.

- Sular bala-bala sizden bize şoruldayır, bizden de dörde...

Karın könlündeki: men “dörd” demişem, bu “öldüren” başa düşüb.

- Be ne, meni öldüren, bax, bu boynumdu, bir de iki küreyimin arası.

Keçdim metbexe: ora göl durub. Konfet kağızları suda rengli qayıqlar teki üzür.

Yan-yana düzülü, az qala el-ele tutmuş, zibil dolu sellofan torbalar yarıyacan sudaydılarsa da, yerinden terpeşmirdiler.

Kranın altındakı çanaqdan sallanan, nazik buzlara oxşar zerif bir şelale görünüb-iten parıltılarla metbexi bezeyirdi. Bu şelale üzerine düşen şüaları soyuducuya yöneltmişdi. Ağ soyuducu zeferanıya çalırdı. Telesik kranı bağlayıb otağa qayıtdım. Rübabe xalanın Araz aşığındandı, Kür topuğundan.

- Ölümüm tezyiqden olacaq.

Qulağına bağırıram:

- Allah elemesin!

- Hay?..

Üzüldüm lap. Gölü özü görer. Getdim men.

Aşağıda “Qorbaçov” üzüme donuz kimi baxırdı.

Elimi elimin üste “kres” qoydum - bitdi bu iş.

- Mehkemeye vererem sizi!

- Ecceb edersen! Medeni adam bunsuz keçinmez.

Qabaqlar yoldaşım divarlarda nem görende, vaveylası qulaq batırardı. Öyreşib daha: başımıza enderilen sulara sakit baxır. Onlara mezeli adlar qoyub - “payız yağışları”, “miniyağışlar”.

Herden “milçekyağışı” deyir. Onun divarlarımızda biten şibyelerle öyünmeyini göresen. Suların divarlarımızı yumasını bir menfeet sayır. Deyir, bununla hem de otaqlarda rütubet normada qalır.

Sel menzereleri evimizde canlı divar kağızı evezidir.

O:
- Allah üzümüze baxıb ki, hele uşağımız yoxdur, setelcemden ölecekdi.

Men:

- Allah gözleyir: qoy bunlar qazla-suyla reftarı öyrensin. Yoxsa uşaq onun elinde nedi ki.

Yoldaşım ruhlanır, gedir xörek bişirsin.

Uzun divardakı xalçamız il boyu rütubet qoxuyur. Bütün yayı buxarlanırsa da, qurumur. Herden onun alt

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 14 >>