rayona bir nataraz çanta dava-derman aparacaq. Xesteliklerinin ara adlarını biler: bel ağrısı, ürek çırpıntısı. Bulud gören kimi dizleri topa dönür.

Haçan “kürey”ine qulaq asmışam, ağrıyan yerlerde terli plastırlar görmüşem. Yay-qış edyal belinden düşmez. Darbalağının düyünlenmiş rezini etinde çökekler yaradır.

İlbeil canı düşür: ora-burasından dadsız piyler sallanır. Özü arıqlasa da, helelik pudluq qalan döşlerini qaldırıb - esl fehle işidi bu, fonendoskopu ürek nöqtelerine teqribi qoyuram. Düz-emelli bir şey eşitmiremse de, yalandan:

- Hm, - eleyirem. Guya her şey aydın oldu.

Ayaqlarına baxıram: görüm şişir?

- Dünen ayaqqabı alıram, bu gün ayağıma keçmir.

“Şişir”.

- Kökelirsen.

- Bu sözü mene başqaları da deyir. Onda men onlara üzümün sallaq derisini gösterirem.

- Gözdü, üzdü - bunlar qelbin aynasıdı, bedenin yox.

- Görün, insan eyni vaxtda hem kökeler, hem de arıqlayar?

- Bu dünyada her şey olur.

- Avam canım.

- Müellim tibb elminden her şeyi bilmeli deyil ki.

Tavanımız damcılayanda, arxayınca çetiri açıb, miz arxasındaca başıma tuturam. Siyasi liderlerden birinin qezetdeki müsahibesini oxuyub qurtarmalıyam. Ancaq liderin başı tezlikle islanıb ağırlaşır, qezet burnunu aşağı dikir.

- Rübabe xala gelib ha! - men, gözüm yazıda, işden qayıdan yoldaşıma sanki şad xeber verirem. Onda şerti refleks yaranıb: ayaqqabılı içeri sıçrayıb, çataçat tavana gözünü zilleyir.

- Muştuluq isteyirdin?

Susmuşam.

- İlahi, sene asi deyilem, haçanacan bayramlarımız qara gelecek!

- Sss. Nenemizdi o.

- ...Yediyimiz-içdiyimiz zehere dönüb.

- Onsuz senin de nenen yox, menim de. Hazır nenedi.

Şam vaxtı, şirin-şirin çörek yediyimiz yerde, başımız üstündeki elektrik lampası partlayıb söndü. Yoldaşım qorxub diksindi; getdi su içsin. Qayıdanda:
- Gözün aydın, lampa damır, - dedi.

- Sen de muştuluq isteyirsen?

Damcılar miz üzerine düşen andaca parçalanıb qövsler cızır,

kiçicik fevvareler şeklinde etrafa

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 14 >>