başına, deyir.

Ele özü de üzvi kimya töremesi kimi bir şeydir. Yassar oğlunun qeyreti onu qane etmir: “Men kişi olam ha, Azerbaycanımıza dodaq büzen bir qadınla dal-dala da yatmaram”.

Şehere de hemişe dolu gelib, boş gedecek. Gelende esas et getirer. Çantasından hinduşka qıçları, et şaqqalarının ucları görsener. Üstlerinde de tenzif.
Rayonda heyvanat şeherdeki kimi kağız yemir.

Qezenfer anasının yanında özünü qurd kimi aparırsa, arvadla tek qalanda quzuya dönür.

Qurdluğu artistlik, quzuluğu heqiqetdi. Onlar bir-birini nece isteyib, ne cür sevib, bir Allah bilir. Ne bunda, ne onda sevgi töredesi elamet sezilmirdi.

Elbette, Selemenin yumru dalı istisnadır. Yumru dal nezeri cehetce sevgini stimullaşdıra biler.

Sevgi tezahürü olaraq da bu, el adetiyle ancaq geceler özünü büruze verir. Saat 3-4 radelerinde evvel divan-çarpayının nazik nermedanları cırıldaşır, sonra neleyinler şappıltıyla vanna otağına semtlenir. ...

Qısa sevgi “seans”ından sonra yuyunurlar.

Rübabe xala gelen bayramacan unudulur.Heyatda Qezenfergille bizi birleşdiren vacib deyerlerden biri zavodlarla korlanmış tebiet menzeresidir.

Qelbine neft hopmuş tebiet, yarpaqları ancaq yağışdan yaşıla boyanan, iki cüt bir tek xeste ağacdan ibaretdir.

Payızda ağac qurdları çılpaq budaqlarda sanki turnikde yellenir.

Zavodlar gece-gündüz qelyan kimi tüstülenecek. Onların dam örtüklerine düşen işıqlı yağışlar derhal qonur şelalelere çevrilir.

Gözlerimiz önünde boz reng hakimdir. Binamızın uşaqları ele bozluqla da estetik terbiyelenir, geleceyimizin lotularına çevrilirler.

Tebiet belke ancaq Güneş yağışlar üzerine qövsi-qüzeh resmi çekende şaqraq olur.

Novruzla Qurban olmasa Rübabe xala Bakı adı tutmaz da.

Onu “meqapolis”e qovuşduran bağ özünü “Azerbaycan inqilabçısı” adlandıran babal oğludur.
Rübabe xala buranın ictimai birgeyaşayış qaydalarından baş çıxarammır.

Şeher menzili onun üçün “kubik Rubik” yerindedir. Burda qapısı olan her yer kilidlenecek.

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 14 >>