orda sözbesöz qulağıma çatır. Beşden doqquza ve hem aşağı - birecen de, bütün mertebelerdeki dedi-qodunu ister-istemez dinlemeli olursan.

Dördde Rusiya, üçde Tehran televiziyalarına, altıda en çox Türkiye kanallarına baxırlar. Azerbaycanı dinleyen yoxdur. Yeddiden daim “Avara”lı, rac-kapurlu hind musiqisi sedaları eşideceksen.

İki ve bir, sekkiz ve doqquzdakı sesler qulağıma eks-seda şeklinde çatır. Kellede bir narkomanımız var - onunku meyxanadı.

Herden üçdeki tualetden qalxan azan sesleri bir-iki saniye ferqle uzaq vehabi mescidinden gelen azanla üst-üste düşür.

Gelin-qaynana darbalaq savaşlarında Qezenfer kişileşib ananın teessübünü çekecek: “Bax, ele etme ki, seni boşayım”.

Arvad: “Mene xox gelürsen? Özüm senü boşayaram!”

Kişi: “Maman papanı boşadığı kimi”.

Arvad: “Burda mamamla papamın adını tutmaginen!”

Qezenfer: “Be sene terbiyeni onlar vermeyib?”

Arvad: “Bura meqapolisdü e, yollarında eşşekler gezen kendüvüz degül”.

Kişi: “Bilesen, Bakı meqapolislere teşbehdir”.

Arvad: “Xoşun degül, yol açıqdur”.

Kişi: “...Dedim de, deden verib sene bu terbiyeni”.

Arvad: “Dede yox, papa”.

Kişi: “Yox bir, papa Benedikt”.

Arvad: “Yox bir, Dede Qorqud”.

Ürek bulandıran, qulaq diden bu sözleri eşitmemek üçün gerekdi heftelerle ayaqyoluna girmeyib, elece partlamaya düşesen.

Qebiz vaxtlarımda blokumuzda ülluzor sülh ve emin-amanlıq hökm sürür.

Çekişme yatan kimi Rübabe xala ağzını aşağı tutub, yoldaşımı sesleyecek: hekim evdedi? Xahiş edir, bir ona deyim. Defe-darağı götürüb qalxıram.
Onunku qan tezyiqidi.

Rübabe xala: “...Dığ-dığ evimizi yıxır”.

Valı tezeden qoşmaması üçün, güle-güle barmağımı böyründeki burum-burum piy qatlarına toxundururam: “Her şeyin kökü, bax, budur”.

Rübabe xala: “...Derdim min dastana sığmaz”.

Men (yalandan): “Derdden tezyiq qalxmasını tibbi edebiyyat yazmır”.

O: “Qurban olum sene, be camaat neden qırılır?”

Men: “...amma köklüyü, tezyiqin esas sebebi kimi, bütün

<< 1 2 [3] 4 5 ... 14 >>