incitmemek üçün onu özünden ayırmışdı. Artıq 4 il keçib ..Bu gün Ruf geri qayıdırdı.
Güzgü qarşısında özüme son defe nezer yetirdikden sonra Nişanlım Hümbete xeber ederek hava limanına yol almışdım...
Rufa.
Hava limanında qarşımda ailemi ve Güneli görüb sevincle onlara doğru addımlayıb her biri ile görüşdüm.Çox darıxmışdım 4 il erzinde heç gelmemişdim Bakıya. Oxuduğum yerde iş tapıb yay tetilini de orada qalırdım.Bayramlarda ailem mene deymeye gelmişdi.Her kesle görüşdükden sonra bir an hava limanına nezer yetirdim.Raminle ayrıldığımız gün geldi gözümün önüne. Başımı bulayıb acı tebessümle ailemle birlikde oradan ayrıldım. Bu 4 ilde buralarda olmasam da baş verenlerden xeberim olurdu.Günel nehayet esl sevgisini tapıb nişanlanmışdı.Onun adına sevinirdim.Ramin ise 6 ay evvel Aytenle evlenib, Moskvaya köçmüşdü.InşaAllah xoşbext olardı. Toy şekillerini mene göndermişdi Ruslan.Şekilden baxınca xoşbext olmadığı hiss olunurdu.Amma her kes haqqı olanı yaşayır demişler...Mense onu heyatımdan silib çıxarmışdım.Ondan sonra heç kim olmamışdı.Amma olmayacaq deye söz de vermemişdim.
2 ay sonra...
-Ruf , menim bacımın qızı olsa da onu övladlıq götürdüyüm günden öz övladım qeder doğma bilmişem.O mene Rüfanenin emanetidir. Xoşbext olmasını isteyerem. Amma o razı olmadıqca onu aile qurmağa tehrik ede bilmerem.Raufgile razı olmadığımızı bildir.
-Yaxşı, Cavid. Düz deyirsen.
Qapı arxasında atamla anamın danışığını eşitdikde dünyam başıma çökmüşdü.Men...Men övladlıq imişem.Bibim deye bildiyim anam ise torpaq altında yatır.Ona göre her gören meni ona benzedirmiş. Tez evden çıxıb ağlayaraq taksi saxlayı sahile sürmesini xahiş etdim..Yol boyu göz yaşlarım dinmek bilmirdi. Rüfane ...Men bibimin yox, anamın adını daşıyırmışam.
Sahildeki qayalıqlardan birinin üzerinde oturub sessizce ağlayırdım.Düşünürdüm..Heyatım haqqında en böyük heqiqeti indi bilirdim.O qeder suallar var idi ki beynimde.Önüme uzanan elden xeberim yox idi.Bir an sese ayılıb:
-Yene ağlayırsan balaca-bu ki Azad

<< 1 ... 51 52 [53] 54 >>