qazandığı uğurların sesi sedası qulağıma geldikce onunla fexr edirdim. Bes menim ona olan hisslerim? Deyişdimi sandınız? Beli deyişdi.Men ondan ayrı qaldığım her gün onu daha çox xeyal edirdim. Daha çox isteyirdim. Amma bezen yatağımda tanış olmayan simalarda olan qadınları gördükce Rufu özümden ayırmağın doğru yol olduğunu görürdüm. Men ve menim çirkli heyatım ona yaraşmır . Rufu özümden ayırmağımın esas sebebi de bu idi. Ailemi belke de razı sala bilerdim. Amma Rufu xoşbext ede bileceyime emin deyildim.Bizim ailede ata sözü hemişe qanun olub. Onun "emrlerine" tabe olmaq bizim borcumuz idi. Men lap Rufu evimize gelin olaraq getirse idim de, ona rahatlıq vermeyecekdiler.En esası ise Rufun mene göre incilmesine deymezdi.
Vaxt ötdükce men özümle bacarmayıb Rufa geri dönmeyi istemişdim, amma hemin an bu fikri ağlımdan çıxarırdım. Çünki men Ruf üçün evvelki olsam da, evvelki qeder deyerli deyildim...Mezarlar arasında gözleri axtaran adı tapıb hemin mezara yaxınlaşdı. Rüfane Ismayılova! Çoxdandır gelmirdi bura.Qocalıb, yaşlannmışdı artıq.Mezarın önünde çöküb söze başladı.
-Sevdiyim, men gelmişem. Senden üzr istemeye gelmişem.Qızını çox incitdim. Artıq o senin qardaşının qızı hesab olunur. Amma men senden üzr isteyirem. Raminle Rifu ayırdım.Bilirsen ,sevdiyim, qızın sene çox benzeyir.Her onu görende sol terefim sancır. Yadıma sen düşürsen. Atan seni mene yox, başqasına vermişdi. Mense bacınla evlendim. Senden qisas almaq isteyirdim guya.Bilmirdim mecbur edibler seni.Evlendin, menim yox başqasının oldun.Illerle heyat yoldaşım başqası olsa da, üreyimde sen oldun.Qızın mene seni xatırladırdı.Gözelliyi, herekıtleri...Eyni sen..Buna göre onların izdivacına qeti şekilde narazı oldum. Amma sonralar anladım onlar bir-birilerini çox sevirmişler .Gec idi.Men onları ayırmışdım hemişelik.Bağışla, onlara bizim taleyimizi yaşatdım. İkinci Rüfaneye de ayrılıq acısı yaşatdım.Bağışla, sevdiyim.
Teymur derisi qırışmış elleri ile gözlerindeki yaşı silib mezar daşını öperek oradan

<< 1 ... 47 48 [49] 50 51 ... 54 >>