Evliliginden beri evinde kalan babasi yuzunden esiyle surekli tartisiyordu.esi babsini istemiyordu ve onun bu evde fazlalik oldugunu dusunuyordu.tartismalar bazen jnanilmaz boyutlara ulasiyordu,yine boyle bir tartisma aninda esi butun baglari kopardi,ya ben giderim yada baban bu evde kalmayacak,diyerek rest cekti.esini kaybetmeyi goze alamazdi,babasi yuzunden cikan tartismalar disinda mutlu bir yuvasi sevdigi ve kendini seven bir esi ve birde cocuklafi vardi.ve esini hala cok seviyordu.caresizlik icinde ne yapacagini dusundu ve kendince bir cozum yolu buldu.yillar once avcilik meraki yuzunden kendisi icin yaptirdigi kulupe tipi dag evine goturecekti babasini,haftada bir ugrayacak ihtiyaci neyse karsilayacak boylece esiylede sorunlar yasamayacakti.babasina lazim olan butun esylari hazirladiktan sora yatalak babasini yatagindan kaldirdi ve kucakladigi gibi arabaya atti.oglu Can baba bende seninle gelmek istiyorum dedi,israr edince onuda arabaya aldi ve birlikte yola koyuldular...kisin tam ortasi ve korkunc bie soguk vardi.Can surekli baba nereye gisiyoruz diye soruyor bir turlu cevap alamiyordu.ote yandan nereye goturuldugunu anlayan yasli adamsa gizli gizli gozyasi dokuyor,oglu ve torununa belli etmemeye calisiyordu.saatler suren zorlu yolculuktan sora barakaya vara bilmisilder,epeydi buraya gelmemisdi,baraka tipndeki ev artik curumeye yuz tutmus,tavan akiyordu.barakanin bir kosesini temizledi hazirladi ve arabadan yuklendigi yatagi oraya itina ile serdi,diger mazemeleride tasidiktan sora en son babasini sirtlayarak yataga yerlesdirdi,barakanin icinde firtina vardi adeta,caresizlik icinde babasink izledi.daha simdiden usumeye baslamisdi.oyle uzgunduku ki dunya basina yikiliyor gibiydi.o vu duygular icindeyken babasi yuregine bicak saplanmis gibiydi.yillarca ekmek verdigi oglu tarafindan barakaya terk ediliyordu,qururu incinmisdi ama bellk etmiyordu,artik gitmezamani gelmisdi,babasinin yatagina eyildi yanagini ellerini defalarca opdu,beni affet der gibi

[1] 2 >>