müşahide etdik, lakin qehreman ve qorxmaz bir insanın eger merhemet ve mehribanlığı olmazsa, o qehremanlığın heç bir deyeri yoxdur. O, müharibe meydanında yeridikde yaralıların, acların ve susuzların halını gözleyirdi. Quduz düşmenleri öldürer ac yaxud susuz bir düşmen esgeri ile qarşılaşıb üzbeüz geldikde ise ona rehm edib, yarasını müalice ederdi.
Düşmenlerle qehremanlıqla döyüşerdi. Lakin heç vaxt düşmeni ac ve susuz öldürmez, ev ve ocaqlarını dağıtmazdı. Çünki o, bele reftar ve davranışın imana zidd olmasını bilirdi.
Mehz ele buna göre de Siffeyn müharibesinde suyu Müaviye ordusunun elinden almağa müveffeq olduğu halda, esgerlerine emr etdi ki, onu bağlamasınlar. Elece de düşmen esgerleri sudan istifade etmek istedikde onlara mane olmasınlar.
Bu zaman hezret Әli eleyhissalamın ordusunda olanlar e᾽tiraz edib dediler: Düşmen bizi sudan uzaqlaşdıraraq bununla da bizleri teslim olmağa mecbur etmek isteyirdiler. Әger eyni işi biz de görsek, biz de mütleq müveffeq olar, bu müharibede qelebe çalarıq. Gerek bu fürsetden istifade edek.
Әli (e) onların cavabında bele buyurdu: «Xeyr, biz düşmele kişi kimi döyüşeceyik. Biz bele işleri merhemet ve şefqete zidd hesab edirik. Әger onların gördüyü işi biz de görmeli olsaq o zaman onlarla aramızda olan ferq nedir? Bilin ki, bütün işler Allah üçündür ve biz de Onun emrine zidd reftar etmemeliyik.»

<< 1 ... 5 6 [7]