bir çox
uşağın sesi geldi. Sebebini
bilmediyi bir hesretle derhal
oraya baxdı. Bir çox uşaq, içinden
bal ve süd axan derelerin başında
oyunlar oynayırdılar. Derhal
onların yanına getdi
"Siz kimsiniz uşaqlar, bura
haradır? Bes ata-analarınız
hardadır?" deye soruşdu.
Uşaqlar ise bir ağızdan,
"Bura cennetdir,bizler ise
analarımızın zibilliye atdığı
uşaqlar" dediler.
Sevda duyduqları qarşısında
donub qaldı! Bu an ,bir az
kenarda bir ağacın altında
qemgin halda tek başına dayanan
bir qız uşağı gördü. Ona diqqetle
baxdı, baxdığı anda da tükleri
biz-biz oldu! Dörd-beş
yaşlarındakı bu qız uşağını öz
uşaqlığına oxşatdı. Ona baxdığı
vaxt kiçik qız da gözlerini yerden
qaldıraraq qemgin halda ona
baxdı. Göz göze geldiler. Kiçik
qızın baxışları Sevdanın üreyini
titretdi. İçinde bu güne qeder heç
hiss etmediyi bir istilik hiss etdi.
Niye olduğunu bilmediyi bir
coşğuyla gedib ona qucaqlamaq
istedi. Süretli addımlarla kiçik
qızın yanına geldi ve hesretle
qollarını açıb tam sarılacağı anda,
kiçik qız gözünde yaşlarla bir
neçe addım geri getdi. Sevda
iztirab içinde,
"Niye sene sarılmağımı
istemirsen?" deye soruşdu.
Kiçik qız gözyaşlarını silib,
"Beş il evvel sen meni istemeyib,
parçalar halında zibilliye
atmışdın."-, Dedi.
Sevda hıçqıra-hıçqıra :
"Beş il mi? Hansı beş il?" deye
soruşdu.
Kiçik qız, incik bir halda,
"Meni tanımadı mı ana? Men
Aynur. Sen beş il evvel karyeram,
işim daha ehemiyyetli deyib
öldürdüyün yegane balan ."
Sevda eşitdiklerine inana
bilmirdi. Hıçqırıqlar içinde,
"Qızım, Aynurum" deye qışqırıb
qızına qaçdı. Amma qaçdıkca
Aynur süretle ondan uzaqlaşırdı.
Ve en sonunda Aynur, kederli
baxışlarla itib getdi. Bir müddet
sonra oradakı uşaqlar ve her
şeyin rengi itmeye başladı.
Seher olmuşdu. Sevda hele de
gece gördüyü yuxunun tesiriyle
sarıldığı yastığa
"Aynurum,Aynurum" deyib
peşmanlıq gözyaşları tökürdü.
Bir il sonra…….
Sevda hele de bir il evvel gördüyü
yuxunun tesirinden çıxmamışdı.
O günden beri

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 8 >>