aralarında davamlı
mübahise ve narahatlıq yaşanmış
ve iki il evvel de ayrılmışdılar. O
günden sonra da erinden heç
vaxt xeberdar ola bilmemişdi.
Dekabr ayı idi.Geceden xeyli
keçmesine baxmayaraq, Sevda
hele de yata bilmemişdi, yerinin
içinde bir o yana, bir bu yana
dönürdü,yata bilmirdi.
Yatağından qalxaraq geceliyini
giyindi ve metbexe gederek bir
stekan su içdi. Bir an gözleri
masanın üzerindeki çiçeklere
sataşdı. O an Tahirin onun üçün
her gün verdiyi güller yadına
düşdü. Tahiri düşündü. Deliler
kimi aşiq olduğu köhne yoldaşını.
Belke de ayrılmalarındakı en
böyük sehv özündeydi. "Göresen,
o zaman abort etdirmekde sehv
etdim? " deye özü-özüne sual
verdi. Sonra fikrine kiçik qızı, yeni
Aynuru geldi. Bu an özünden asılı
olmayaraq ,gözlerinden yaş
süzüldü .Heç ona toxunmamışdı,
sarılmamamışdı .Çox kederlendi.
"Kaş ki, indi onlar yanımda
olsaydı" deye qeherlendi.. Bu an
özünü, o qeder günahkar ve pis
hiss edirdi ki, gözlerinden axan
yaşlar süretle damcılayırdı. O
kederle gedib yatağına uzandı.
Uzandıqtan bir müddet sonra da
yuxuya getdi. Amma yuxuda bu
güne qeder heç görmediyi bir
yuxu gördü. Ruhu bedeninden
ayrılmış süretle semaya doğru
yükselirdi. Sonra zülmet bir
qaranlığa qerq oldu. Amma
helede yükselmeye davam edirdi.
Bir müddet sonra zülmet
qaranlığın sonunda işıq görmeye
başladı. Yükseldikce işıq daha da
artırdı. Artdıqca da gördüyü
menzere içini titretdi. En sonunda
bu yükseliş dayandı!
Görmediyi bir ses ona "Bura
Cennet" "dedi. Daha evvel yalnız
bir ad olaraq bildiyi Cennet sözü,
bu an göz qamaşdıracaq qeder,
gözel bir yer idi. Her yer yamyaşıl
çemenlerden hörülmüş bir atlas
kimi idi. Üzerinde göy qurşağını
xatırladan min bir rengde çiçekler
vardı ve heç görmediyi gözellikde
neheng ağaclar, bunların
üzerlerinde ilk defe gördüyü bir-
birinden gözel quşlar dayanırdı.
Sevdanın bu gördükleri
qarşısında üreyi süretle atmağa
başladı, gözleri berele
qalmışdı.Bu an qulağına sevinc
içinde gülüb oynayan

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>