Mezarının baş ucunda oturmuşam... Çoxdan oturmuşam. Soyuqdur. Donmuşam deyesen. Terpenmek istemirem. Başdaşındakı şekline baxıram. Gülümseyirsen, amma bebeklerine hopub bedbextliyin. Bu şekli men çekmişdim. Fotoaparat hediyye olunan gün. Menim senden milyon defe çox deyer verdiyim qadınlardan biri bağışlamışdı onu. Çox sevinirdin-çünki ilk defe idi sene ʺgel, şeklini çekim” demişdim. Yüyürüb saçlarını qaydaya saldın, paltarını deyişdin. Men ise qışqırdım: ʺTez ol! Yoxsa çekmeyecem”. Bu sevinci de sene çox gördüm. Gözlerin doldu. Vecime de olmadı. Şeklini çekdim. Sen bilmedin niye. Sadece gülümsedin-axı şekil çekende hamı gülümseyir. Nece menasızdır. Fotoaparatı qurdalamaq üçün çekdiyim o şeklin suretini çıxartdırıb getirince min defe yalvartdım seni...Külek esir. Eve getmek istemirem. Senden daha çox vaxt ayırdığım, uğrunda sağa-sola pul xerclediklerimi de daha görmek istemirem, başımın tacı...Başımın tacı???!! Göresen bunu son defe ne vaxt demişem sene? Deyesen heç vaxt…. Bunu demek üçün ölmenimi gözledim?! Amma sen çox dedin...Seni hemişe en axırıncı yere qoydum. Menden ʺböyüklere” deye bilmediklerimi sene dedim, üzüne tüpürmek istediyim eclaflara vura bilmediyim şilleleri sene vurdum, bütün günü süni tebessümle, hamıya xoş gelim deye üzüme taxdığım ʺmedeni insan” maskasını tekce senin önünde çıxartdım. Düçar olduğum uğursuzluqların acığını senden çıxdım, adını ʺkişini kişi eleyen arvadıdır” qoydum. Hemkarlarımın ayağımın altını qazımasının, vezifesi menden üstün olanların tehqir ve hedelerini udub-udub evde senin üstüne qusdum. Adını ʺerkim çatır” qoydum. Kişiliyimi tekce sene sübut etmeye çalışdım. Vuran elimin, deyen dilimin olduğunu qüdretli, ağıllı, sözükeçen olduğumu tekce senin yanında göstere bildim.Sene gözel sözler demeyi çoxdan tergitdim, adını ʺbu, ettökenlikdir” qoydum. Amma internetde, işde, orda-burda qadınlara bol-bol xoş söz dedim. Nömresini oğlan adı ile qeyd etdiklerime gece tualete girib, romantik sms-ler yazdım. Sonra onların başqalarının

[1] 2 3 >>