Bir deli namaz qılmaq üçün mescide girdi. Oturmadan etrafa göz gezdirib mescidden çıxdı. Bir müddet sonra belinde bir şele odunla mescide qayıtdı. Camaat ise bu vaxt namaz qılmağa hazırlaşırdı. O da onlarla beraber cergede dayandı. Arxasında bir şele odunla namazını qıldı. Deli namazda hereket eledikce yere tökülen odunların sesi camaatı narahat etmişdi. Namaz qurtaranda camaatdan bezisi deyindi, bezisi de onu qınaydı. Çox keçmedi ki, imam da meseleden agah oldu. Deli ile eyni mehelleden olduğuna göre onun yanına yaxınlaşan imam, “Arxanda bir şele odunla namaz qılmaq olarmı? Bu hem seni, hem de etrafdakıları narahat eledi. Bir de yükle namaza gelmesen daha yaxşı olar”, − dedi.
Bunu eşiden deli menalı baxışlarla imamın üzüne baxdı ve “Sizin adetiniz bele deyilmi?” − deyir. İmam, “Hansı adetimiz?” − deye ondan soruşdu.
Camaat ise maraqla onları seyr edirdi. Deli, “Ey İmam! Men namaz qılmaq üçün mescide girmişdim. Oturmaq üçün etrafıma göz gezdirende mesciddekilerin heresinin belinde bir yükün olduğunu gördüm. Fikirleşdim ki, yeqin burda adet beledir. Buna göre bir şele odun götürüb geldim. Buna göre meni günahlandırmaq doğrudur? Axı hamının belinde ne ise vardı. Buna qalsa hamı qınanmalıdır”, − dedi. Bunu eşiden imam teeccüblenerek, “Menim çiynimde de yük vardı?”, − deye soruşdu. Deli, “Beli, tekce senin yox hamının yükü vardı.”, − dedi.
Camaat ise onun cavablarına güldüler. Bezileri, “Delidir. Deliden bundan artıq ne gözlemek olar ki?” dediler. Bunu gören deli ireli gelerek eli ile ordakıları bir-bir gösterib ucadan, “Filankesin belinde göygöz uşaq, filankesde alma ağacı, filankesde qırıq qapı, filan adamda bir qazan yemek, filan adamda qızarmış toyuq, filankesde sarışın bir qız, filankesin çiyninde ise anası vardı.” deyenden sonra elini aşağı salardı ve ümidsizce “Belinde yük olmayan adam yox idi”, − dedi.
Camaat onun dediklerinden heyretlendi. Hamı teeccüble bir-birinin üzüne baxmağa başladı. Çünki dedikleri doğru idi. Namazda bezisi uşağını, bezisi de

[1] 2 >>