Bir zamanlar evde yemyesil sacli kucuk bir kiz yasarmis,yesil sacli kiz ne sokaga cikabilir,nede okula gidebilirmis.bazi gunler saclarini saklamak icin odasindan dahi cikmazmis.gorebildigi nadir aksamlarda,cevap alayamayacagini bile bile gozleri kipkirmizi babasina: baba,benim saclarim nicin yesil?diye sorarmis.anne,benkm saclarim nicin yesil? Sorusundan sora kokat yiyecegini biliyormus.onun tek dostu,bir kulagi dusuk sokak kopegi Sari'ymis.sarinin yaninda giyermis annesinin topuklu ayyakkabilarini,takarmis bileziklerini,soylermis sarkisini,yesil saclarini vir o tarafa bi bu taraf savururmus.artik her seyden ve ber kesten nefret ettigi bir gun annesi onu berber gozluklu amcaya goturmus,,siyaha boya bu kizin saclarini sora parasini verirm demis.simsiyah,malak yalamis gibi saclarla cikmis kucuk kiz berberden,ilk isi sokakta ip atlayan diger kizlarin arasina karismak olmus.her sabah uyandiginda yatagindabir tutam sac buluyormus siyah sacli kiz.bir sure sorada basinda hic sac kalmamis kucuk kel kizin,saclarim guzel saclarim diye aglayarak kosmus berbere,gozluklu amca ,boyanin icine saclari gecici olarak doken bir ilac kattigini,saclarinin yakinda yeniden aynisi gibi gur dalgali yesil cikacagini soylemis,ve demis,,,,elindeki guzelliklerin kiymetkni bil kizim.sana ait olan her seyi sev ve oldugun gibi gorunmekten utanma,olmadigin gibi gorunmenin yukunu sirtinda tasima..
