nifret etmeyin, bir-birinizle edavet de aparmayın ve Allahın bir-birine qardaş qullarından olun! [3]
Vacib olan budur ki, haqqında pis bir şey yeqinlikle melum olmadıqca bir müselman baresinde yalnız xoş gümanda olmaq lazımdır. Allah Teala “İfq” hadisesi” [4] ile elaqedar buyurur:
“Meger o yalan sözü eşitdiyiniz zaman mömin kişiler ve qadınlar öz üreklerinde [özleri haqqında yaxşı fikirde olduqları kimi, dostlarının da ehli-eyalı baresinde] yaxşı fikirde olub: “Bu, açıq-aydın bir böhtandır!” demeli deyildilermi?” [en-Nur, 12].
Hemçinin, Pak Allah münafiqleri mezemmet ederek deyir:
“Yoxsa [ey münafiqler!] siz ele güman edirdiniz ki, Peyğember ve möminler [döyüşde helak olub] bir daha öz ailelerine qayıtmayacaqlar? Bu sizin üreyinize xoş gelmiş ve siz [Allah baresinde] pis fikre düşmüşdünüz. Ve [ele buna göre de] siz mehve düçar edilmiş [yaxud xeyirsiz] bir qövm oldunuz!” [el-Feth, 12].
Heqiqeten, bedgümanlıq ele bir beladır ki, onun toruna düşen şexs insanları müttehim kürsüsüne eyleşdirer, onlara müsbet keyfiyyetlerini ört-basdır eden tünd qara binoklla nezer salar, eyiblerini mikroskopla axtarar ve atalar demişken, qarışqadan fil düzelder!

Men “İnkar ve ifrat arasında İslam şüuru [es-Sehve el-islamiyye beyne el-cuhud vet-teterruf] adlı kitabımda ifratçılığın göstericileri ve heddiaşmanın [bedgümanlığın] tezahürlerinden danışarken yazmışdım:
“Görünür, heveskarlar daima iş başındadırlar; kimdese balaca ipucu tapan kimi ittiham edib baresinde bedgümanlığa qapılırlar. Onları başqalarının üzrlü terefleri, ümumiyyetle maraqlandırmır. Eksine, bu insanların işi-peşesi qüsur axtarıb xetaları üze çıxarmaqdır ki, bununla da tebillerini çalsınlar, xetadan günah, günahdan da küfr düzeltsinler!”
Eger bir sözün, emelin xeyir ve ya şer olma ehtimalı varsa, bu insanlar şer olma ehtimalını esas götürmekle ümmet alimlerinin ümumi qaydasna zidd hereket etmişler. Bu qayda ise bele seslenir: “Müselmanların veziyyetini islah edib onların söz ve emellerini imkan daxilinde

<< 1 [2] 3 4 ... 9 >>