Semada dünyanı yaşayarken sonsuz azadlığımla birlikde ,
heyatı axtarırdım ne olduğunu bile bilmeden ... Bir su damlasıydım , güneşin işıqlarında renglerle oynayan , qaranlıqlarda
ulduzlarla danışan ... Xoşbextdim külekle birlikde
maviliye sovrularken , xoşbextdim quşlarla qanad çırparken ,
xoşbextdim göy qurşağı olub rengleri saçarken ...

İlişmişken bir buludun arxasına , görerdim yaşayanları
yer üzünde ... Hamısı zamanla qaçar kimi , hemişe bir şeylerin
arxasında ... Bezen bir quşun qanadına qarışar ,
uçardım onunla , küleye qarşı qışqırıqlarla birlikde.

Heyatı soruşardım quşlara , nedir deye? Azadlıq deyerdiler mene ... Göylerde azadca qanad çırpa bilmek , küleye baş qaldırmaq. amma
yağış yağdığında azadlıqları elinden alınar , ağırlaşan qanadları
daha çox çırpına bilmezdi damlalar qarşısında ... Sığınarken bir qaya
qovuğuna , azadlıqlarını teslim ederdiler yağışa , sessizce ...

Qarışdım bir gün yağış damlalarının arasına , gücü hiss ede bilmek üçün ... Torpağa qarışmaq istedim , çoxalmaq istedim , azğın bir çay olub axmaq istedim , deniz olmaq istedim , heyatı tapmaq istedim , heyat olmaq istedim ... Terk etdim semanı güneşe vida ede bilmeden ... Altımda getdikce böyüyen yer üzü meni özüne doğru süretle çekerken daha da böyüdüm , çoxaldım. Qaçmağa başladım bir an evvel torpağa qovuşa bilmek üçün. Heyatı hiss ede bilmek üçün ... Heyat ola bilmek üçün ...

Torpağa ilk toxunuş, ilk sarılış ... İsti idi torpaq , semanın
ola bilmediyi qeder ... Meni qucaqladı şefqetle , meni içine aldı sevgiyle ...
Sevdim onu ... Sevirem dedim yaşamağı seninle birlikde ... Torpağın
derinliklerinde , qaranlıq istiliklerde etibarı hiss etdim ... Zaman
keçdikce böyüdüm , çoxaldım ... Yerimde dayana bilmez hala geldim ...

Güneşi darıxdım ... Ulduzlara salam demek istedim .... Terk etdim
torpağı. Istiliyini , şefqetini. Bir seher çiçekler açarken semanı
gördüm yeniden ... Ele mavi , ele serhedsiz , ele azad ...

Axdım , getdikce böyüyerek ...

[1] 2 3 >>