Qoca bir kişi kiçik bir gölün kenarında oturmuşdu. Bu vaxt bir itin qeribe hereketler etdiyini gördü. İt gölün kenarına qeder gelir, sonra ne ise görüb geri çekilirdi. İte diqqetle nezer yetiren qoca onun suyun üzerindeki eksinden qorxub geri çekildiyini gördü. İt nehayet susuzluğa döze bilmeyib özünü göle atdı ve doyunca içmeye başladı. Qoca üzünü yanında oturan dostuna tutub:
- Eslinde çox adi görünen bu hadiseden ne ders götürdüyümü bilmek isteyirsenmi? – dedi, - Bir insanın meqsedi ile arasındakı manee çox vaxt öz içinde böyütdüyü şübheler ve qorxulardır. Yeni insan eslinde öz “maneelerini” özü yaradır. Bu “maneeleri” aşanda ise meqsedine çatar...
- Eslinde ikinci ders bundan daha mühümdür. Yeni, insan ne qeder bilikli olursa olsun, susuz qalmış bir itden de ne ise öyrene biler...
