Her insan “son”da bir daha heç
kimi bele sevmeyeceyem, heç
kime bele vurulmayacağam
kimi fikirleşir. Xüsusen qızlar
şişmiş gözleri ile elinde yaylıq
onun ne etdiyini düşünmekden
başqa heç ne etmirler.
“Eminem, bütün gün kefdedir...
Allah bilir, kimlerle gezir... Belke
de çoxdan birini sevir artıq...
meni unudub...” Bunlar yeni
ayrılan qadının düşündükleridir.
Eslinde ise çox vaxt ele ilk ve
tez unudan qadınlar olur.
Qadınların fikrine göre, ayrılığa
ancaq onlar pis olur, ancaq
onlar yas tuturlar. Eksine,
kişiler de ayrılıqlardan
tesirlenirler. Üstelik de terk
eden qadındırsa, onda ezabları
daha artıq olur. Haminin ağlına
gelir: niye? Lent.az size bunun
sebeblerini teqdim edir:
1. Kişiler ayrılanda özlerini
yalnız ve müdafiesiz hiss
edirler...
Hadiseye qadın terefinden
baxsaq, qadın hadiseni en ince
detalına kimi refiqesine danışır.
Qadın kişinin ayrılıq hekayesini
kiminlese bölüşmemeyini qarşı
teref üçün önemi olmadığı ile
elaqelendirir. Eslinde ise
kişilerin çetinliklerini qadınlar
qeder danışmamalarının tek
sebebi heddinden artıq meyus
olduqları ve danışmağın onlar
üçün daha da çetin olduğunu
düşünmekleridir. Qadınlar
dostları ile danışdıqca özlerini
tek hiss etmirler ve özlerini
daha tez ovundura bilirler,
daha tez özlerine gelirler.
Sevgilileri ise... “Heç pis
olmadım da... ne idi dözmüşem
bu vaxta kimi ona...” deye
danışıb güclü olduqlarını sübut
etmeye çalışırlar. Lakin bu
veziyyet onları daha da çetin
psixoloji veziyyete salır.
2. Kişiler özlerini de aldadırlar...
Kişiler ezab çekdiklerini, dünen
yanında olan sevgilisi üçün deli
kimi darıxdığını ve onsuz
qalmağın ne qeder çetin
olduğunu bilseler de, qebul
etmek istemirler. Özlerini
ayrılıqdan tesirlenmediklerine
inandırmağa çalışırlar. Bunu
büruze vermeseler de bu derd
onların içden yeyib mehv edir
ve ezabları artır gün-günden
azalmaq yerine...
3. Qadınlar bir müddet sonra
başqası üçün qollarını açırlar...
Artıq yas bitib. Çekilmesi lazım
olan

[1] 2 >>