Sevgime layiq olmayan sen ahıma qurban olmağa alışarsan.
Xatireler iz buraxır onu göz yaşları kimi sile bilmezsen!
Dağlara duman-duman hesret çöker, dağlara göz yaşlarım yağmur olar, yollara könlümde min yel eser. Ağlama, ağlama sen göz bebeyim, ağlama yalnız seni seveceyem, unutma ölsem bele döneceyem.
Anladım ki, ağaclar torpağa acı verdikce böyüyürler. Sen de mene acı vererek sevincli olacaqsan. Davam et, deyer verme deyilmişdi inanmamışdım. Seni vefalı sandım efv et.
Xeyal etmeyi xeyallarda yaşamayınca, her nefesde hava kimi suyu da içmedikce seni nece sevdiyimi bilmezsen.
Bir gün bu köşede sessiz sedasız hönkür-hönkür ağlayıb bu lenet qederime qarşı çıxıb, Tanrıya son defe yalvaracam. Gözel gözlerin gelecek ağlıma, solub gedeceyem en gözel çağımda, sensizlik meni çağırdığında, boş sedalara hayqırdığında, artıq burada olmayacağam.
Ne geri dönecek yolun olacaq nede tutunacaq arxan qalacaq. Qorxuram peşmanlıq sonun olacaq yalnız qalacaqsan. Günlerin birinde peşman olacaqsan
Belke de ebes yere yazıram. Belke de ebes yere seni narahat edirem. Meqsedim bu deyil men sadece seni unutmadığımı xatırlatmaq isteyirem.
Demedimmi bu hesret öldürer seni, ay dolanıb keçer, yalnız qalarsan, her gün ah deyib açı çekersen. Üreyim sene bu cür sevme demedimmi!
Her xatırlayış evvelinde unutmağı saxlar. Men seni bir an olsun bele unutmadım.
Elvida birdenem seninle öyrendiyim ve seninle daddığım bütün gözellikler üçün sağol. Ağlamağı sevmeyi gözlemeyi heyatı senle tapdım, amma seni anlamımı itirdim.
Bir gün bağçana bax, islaq bir torpaq üzerinde bir çiçek açacaq. Bu çiçeyin üzerinde meni unutma yazacaq.
Vefasız sanma unutdum seni. Seven qelbimi terk eden sen peşmançılıq duyub, üreyin sızlayıb yanarsa, haradasan deye sorarsansa eger, bil ki, hesretin çölünde, sürgündeyem men!
