elamet gelmir amma!
Ses gelmedi. Mariya yavaş yavaş geri çönen zaman Edvardın niyese bikef halda aşağı baxdığını görende dediyinden peşmanlıq çekdi.
- Mariya, özünü en son ne vaxt xoşbext hiss etmisen?
Mariya bunun adi bir sual olmadığını onun yere zillenmiş baxışlarından sezdi.
- Bilmirem, deyesen en son xoşbext hiss etdiyim gün anamın gülümseyerek üzüme baxıb "Tanrı sene özün kimi bir övlad nesib etsin" dediyi gün idi.
Edvard bu cümleni eşiden zaman gülmeye başladı ve qefleten ciddileşdi.
- Deyesen, bu sene çox uşaqca geldi?!
Mariya pert olmuş halda soruşdu.
- Yox,yox..Sadece eyni cümlenin ne qeder ferqli menalarda işlene bildiyini düşünende teeccüblendim.
- Nece yeni?
- Menim anam hemin cümleni son defe mene deyende üzünde şiddetli eseb ve gözlerinde yaş var idi..
- Mence haqsızlıq edirsen, o, sene çox düşgündür..
- Anam? Anam ve düşgünlük? Hah!
- Elbette, axı o..
- Aşağı düşek artıq!
Mariya heçne demeden otaqdan süretle çıxan Edvardın arxasınca addımladı.

- Bu xoş axşam üçün minnetdaram! Eminem ki, hele çox geceler bizim olacaq!
- Esas biz teşekkür edirik, xanım Aleksandra. Xoş jestiniz bizi çox sevindirdi.
- Geceniz xeyre qalsın..
Mariya bir defe de olsun arxaya çönüb baxmayan Edvardın arxasınca qapını möhkem çırpmaq istese de, bunun nezaketli bir davranış olmayacağından emin olduğu üçün özünü tutdu ve "terbiyesiz!" deyib dodaqaltı deyinmekle kifayetlendi.

Seher güneşinin üzünü oxşayan işığı ile Mariya, saat zenginin çalmasına cemi iki deqiqe qalmış oyandı. Saat zenginden tez oyanmağın bir telebe üçün nece böyük ezab olduğunu yeqin ki, izah etmeyime gerek yoxdur. Bu , yarım saniye bele olsa!
Naharını tez bazar etdikden sonra qapını bağlayıb sekinin üzerinde reqsi hereketler ederek addımlamağa başladı. Uzaqdan taksinin sarı rengi seçilmeye başlamışdı ki, Mariya, arxadan gelen fit sesine biranlıq dayandısa da arxaya çönmeye çekindi. Yoluna davam etmeye başlamışdı ki, süretini artırıb ondan ireli keçen avtomobilin içerisindeki heyasız

<< 1 2 [3] 4 5 >>