Bele bir cümle var ''eylenecek qız var, evlenilecek qız var"...
Bir kişinin heyatına giren qadınların hamısı sevgilidir. Amma bir denesi var ki, ona sadece "QADINIM" deye xitab eder. Sevgilim dediyi, xoş vaxt keçirdiyi, bezen boşluğunu dolduran, bezen kederini dağıdan, bezen onu eylendiren, bezen onu derdlerinden uzaqlaşdıran, ya da boş zamanlarını doldurandır. Hetta onunla evlene biler. Uşaqları bele olar. O artıq uşaqlarının anasıdır. Bir insan olaraq onu sever. Ona zerer gelmesini istemez. Bir zaman sevgilim dediyi indi resmi olaraq heyat yoldashidir...
Bir kişi "QADINIM" deye xitab etdiyi zaman ona yüklediyi mena tam ferqlidir. Onun içinde şefqet, sevgi, eşq, sahiblenme, qısqanclıq, onunla qürur duyma, qoruma hissi ve kimseyle paylaşa bilmemek vardır. Artıq dünyaya niye geldiyini bilir. Heyatının menası vardır artıq. Axtardığı yalnız odur. Onu tapmaq ve onunla yaşamaq üçün doğulmuşdur. Onun olmadığı bir heyatı düşüne bilmez. Çox emindir, tanrı onu yalnız özü üçün yaratmışdır. Dünyada bir tek o ve özü vardır. Onun üçün canını vere biler. Bu eşqden de kenar bir şeydir. Bu ürekle, ruhla olan bağlılıqdır...
Bu mentiqin bitdiyi yerde başlayan bir duyğudur...
