Kifayet qeder yaşlanmış olan dülger artıq teqaüde çıxmağa hazır idi, artıq ayrılmaq ve arvadıyla birlikde, özüne daha çox zaman ayıracağı bir heyat sürmek isteyirdi, bu düşüncelerini mudirine açdı. Maaşının eskikliyini belke hiss edecekdi amma teqaüde çıxmağa da ehtiyacı vardı. İdare ede bilerdiler.Müdir, bele yaxşı bir işçinin işden ayrılmasına kederlenmişdi, ondan işi buraxmadan evvel tek bir ev daha etmesini xahiş etdi.Dülger bunu qebul etdi, lakin bir müddet sonra çox da istekli olmadığı açıqca ferqine varmağa başladı. Keyfiyyetsiz vesaitler istifade ederek tesadüfi bir iş çıxardı. Belesi yaxşı bir karierin bu şekilde nöqtelenilmesi teessüflendirici idi doğrusu.Dülger işini bitirdiyinde, müdir geldi, evi gezib gördü, açarları dülgere uzatdı ve "Al bura senin evin, bu menim sene hediyyem," dedi. Dülger çox çaşmışdı! Çox teessüf! Eger öz evi olacağını bilseydi, her şeyi tam ferqli ederdi.Bizim üçünde bu beledir. Bizde günden güne öz heyatlarımızı tikerik, ümumiyyetle en yaxşı vesaiti işletmez ve en yaxşı işi çıxarmağa çalışmarıq. Sonra da tikdiyimiz bu evde yaşamaq mecburiyyetinde olduğumuzu ferqine vararaq heyretler içinde qalarıq. Eger geriye dönüb başdan başlaya bilseydik her şeyi çox daha ferqli ederdik. Lakin ne var ki geriye dövreyik.Siz heyatınızın inşaat ustasısınız. Her gün bir mismar vurar, bir taxta yerleşdirersiniz ve ya bir divar hörersiniz. Bu gün kü davranışlarınız ve etdiyiniz seçkiler, sabah ki "evinizi" tiker… Ağılla tikin!
