anaları da iki deqiqeden bir onlara: “sakit olun” - deyirdi. Ailede yaşanan bu xoşbextlik, mehibanlıq Elmanın üreyince idi. O, öz ailesine göre fexr edir ve bununla da sevinirdi. Niye de sevinmesin, mence onun yerinde olan her bir kes en az onun qeder sevinerdi.
- Deyirem, yaxşı ki, bura geldik – Elman meşenin sıx ağacları altında süfre qura-qura söze başladı – hem havası bizim, torpağı bizim, hem de ağacı bizim.
- Ata biz bu qeder şeyi haçan aldıq, axı hele teze bura gelmişik – balaca oğlunun gülümseyerek atasının sözüne elave etdi ve hamı onun sözüne bir ağızdan güldü.
Rahatlanıb, yeyib, içenden sonra Elman ehmalca ayağa qalxıb meşeni gezmeye başladı. Nezerini bütün ağacların, otların üzerinde gezdirir ve sanki onların bele azadlığına üreyinde qısqanclıq yaradırdı. Herden bir derinden ah! çekir, tebietin bele azadlığında, gözeliyinde özünü unudub gedirdi. Ona verilen bu azadlığı tebiete baxdıqca daha çox qoruyub saxlamağa çalışırdı, çünüki hele qarşısında çox, lap çox arzular dururdu. Onları heyata keçirmek ve o arzuları yaşamaq isteyirdi.
Herden daxilinden uşaqları derinden qoxlamaq, heyat yoldaşını ise bağrına basıb, onu dünyalar qeder sevdiyini söylemek isteyirdi. Sanki onun qelbinde bir hiss, bir heyacan ve bir qorxu var idi. Herden de ona ele gelirdi ki, bütün yaşadıqlarını xeyal kimi görür. Sonda bele qorxunc fikirlerden ayılaraq füsünkar tebietin sonsuz azadılığında özünü xoşbext gösterdi. Ele xoşbext idi de.
- Elman…… - heyat yoldaşı ona sakitce toxunaraq dillendi – Elman görürem buranın tebieti senin xoşuna geldi belke ele burda bir gözel ev alaq. Hemişe bura gelende ele o evde istirahet ederik. Yeni geleceyimiz üçün, bura o qeder gözeldi ki, adam heç burdan ayrılmaq istemir.
Elman onun bu teklifine nezere çarpacaq derecede gülümsedi ve – fikirleşerem – dedi. Sonra ise yene öz azadlığı, arzuları ile baş-başa qaldı.
Heyat yoldaşının fikrini beyninde götür-qoy etdi ve öz-özüyle razılaşdı. Daha doğrusu geldiyi bu razılığa da ürekden sevindi.

<< 1 [2] 3 >>