1. El-Bera (r) bele revayet edir: “Men peygemberin (s) Elinin oglu Heseni ciynine alib: “Allahim, men bunu sevirem, bunu Sen de sev!” – buyurdugunu gordum.” (Buxari; “Kitabul-fadail-eshab”, 24/89; Muslim, “Fadail-sehabe”, 58-59 (2422); et-Tirmizi, “Menaqib”, 3784).
2. Usame bin Zeydden (r) revayet olunur ki, “Peygember Usameni Hesenle beraber qucagina alib: “Allahim, men bunlari sevirem, Sen de bunlari sev” , yaxud buna oxsar bir soz deyerdi” (Buxari, “Kitabul-fadail eshab”, 24/87).
3. Resulullah (s) Hesen ve Huseyne baxib: “Allahim men bunlari sevirem, sen de sev!” – deyerdi. (Tirmizi; “Menaqib”, 3784).
4. Uqbe bin el-Haris (r) bele demisdir: “Ebu Bekr (r) ikindi (esr) namazini qildi, sonra Eli (r) ile getdi. Yolda o, Heseni usaqlarla oynayan gorub onu ciynine aldi ve ona: “Peygembere oxsayan, Eliye oxsamayan, atam sene feda olsun” – dedi. Eli ise guldu” (Buxari, “Kitabul-fadail eshab”, 24/90).
5. Enes (r) revayet edir ki, “Bir kimse Resulullahdan (s) Ehli-beytinden kimi daha cox sevdiyini sorusanda, o (s): “Hesen ve Huseyni” – deyerdi. Resulullah (s) Fatimeye: “Menim ogullarimi cagir” – deyer, onlari qucaqlayar ve opub etirlerini duyardi” (et-Tirmizi, “Menaqib”, 3774).
6. Ye'la bin Murreh (r) Resulullahin (s) bele dediyini revayet edir: “Huseyn mendendir, men de Huseyndenem. Allah Huseyni seveni sever. Huseyn “Esbat”dan biridir” (et-Tirmizi, “Menaqib”, 3774; İbn Mace, “Muqeddime”, 144). Hedisdeki “esbat” sozu 3 me'na verir: neve, qebile, ummet.
7. Ebu Seid (r) Resulullahin (s) bele dediyini revayet edir: “Hesen ve Huseyn Cennet ehlinin iki gencidir” (et-Tirmizi, “Menaqib”, 3778).
8. Abdullah bin Seddad (r) atasindan (r) revayet edir ki, Resulullah (s) iki axsam namazindan (megrib ve ya i'sa) birinde yanimiza geldi. Hesen ve Huseyn onun belinde idi. Peygember (s) qabaga kecib usagi yere qoydu, tekbir edib namaza basladi. Namaz vaxti onun secdesi cox uzun cekdi”. Atam deyir ki: “Secde uzun cekdiyi ucun basimi qaldirib baxdim. Gordum ki, secdede olan

[1] 2 3 4 >>