Okeanın sahilinde kişilerinin ekseriyyeti balıqçılıqla meşğul olan kiçik bir qesebe varmış.Kişiler günlerle balıq ovuna cıxar,qadınlar teserrüfatı idare ederlermiş.Bir gün okeanda fırtına qopur,geden gemiler geri dönmür.Qadınlar sahile yığışaraq erlerini, atalarını, oğullarını gözleyir.Bir neçe gün belece davam edir.Fırtına sengise de okean qonaqlarını geri vermek istemir.Birden yaxınlıqdakı evlerin birinde yanğın baş verir.Qadını İki uşağını evde tek qoyub sahilde yol gözleyen bir balıqçının evi uşaqların ehtiyatsızlığı ucbatından yanıb küle dönür.Kend ehli ancaq körpeleri xilas ede bilir.Artlq ümidleri ölezimekde olan kendliler yeniden sahile üz tutanda gözlerine inanmırlar:uzaqdan balıqçı gemisi görünür! Hamı hedsiz sevincle öz doğmasını qarşılayıb evine aparır.Koması küle dönen balıqçının xanımı erinin boyununa sarııb:,,bağışla, evimizi qoruya bilmedim ",- deye günahkarcasına ağlayır.Eri onun göz yaşlarını silerek tebessümle cavab verir:
--Ağlama, ezizim, bize sahili gösteren mehz o yanğın oldu!
