نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا
“Allah her bir nefse imkanından artıq teklif etmir.” (“Beqere” suresi, 286-cı aye.)
وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا
“Peyğember size her ne verse, götürün ve her şeyden sizi saxladısa, dayanın.” (“Heşr” suresi, 7-ci aye.)
Ebu Bekrin “Peyğemberin sünnetine gücüm çatmaz” demesi heqiqetde bu ayeleri redd etmek demekdir. Eger Ebu Bekrin – ilk xelifenin o zamandan Peyğember (s)-in sünnetine gücü çatmırdısa, onda bu günün müselmanlarından Allahın Quranda ve sünnetde gelmiş hökmlerine emel etmelerini nece teleb etmek olar?!
Bununla bele, hetta ehtiyaclı ve zeif müselmanların bele bacardığı bezi asan işlerde Ebu Bekrin Peyğember (s)-in sünneti ile müxalifetçilik etmesini görürük. Ebu Bekr Peyğember (s)-in hecde yerine yetirdiyi ve hemişe emel olunmasını tapşırdığı qurban kesmeni terk edir. Bütün müselmanlar bildikleri halda, Ebu Bekr – müselmanların xelifesi bunu niye göre terk edir?!
Şafei öz kitabında (“Es-sünenül-kubra”, Beyheqi, 9-cu cild, seh. 265; “Cemul-cevame”, Süyuti, 3-cü cild, seh. 45.) ve bir çox başqa müheddisler qeyd etmişler ki: Ebu Bekr ve Ömer hecde qurban kesmirdiler. Çünki istemirdiler ki, xalq onlara iqtida etsin ve ele bilsinler ki, qurbanlıq vacibdir!
Bu düz delil yürütmek deyildir ve delili de yoxdur. Bütün sehabeler Peyğember (s)-den qurbanlığın vacib deyil, sünnet olmasını öyrenmişdiler. Diger terefden, tutaq ki, camaat onun vacib olmasını güman etseydiler, ne ola bilerdi? Biz Peyğember (s)-in qarşısını aldığı, ne vacib ve ne de müsteheb olan Ömerin teravih namazını bidet qoymasını bilirik, lakin buna baxmayaraq, ehli-sünnetin bir çoxu onu vacib bilirler.
Ola bilsin, Ebu Bekr ve Ömer Peyğember (s)-in qurbanlıq sünnetini kenara qoymaqla xalqa göstermek isteyirdiler ki, Peyğemberin gördüyü işlerin hamısı vacib deyildir. Belelikle, onları bir kenara qoyub, etinasız yanaşmaq olar!
Belelikle, onların “Quran bize kifayetdir” ve Ebu Bekrin “Peyğemberden heç ne neql etmeyin ve

<< 1 [2] 3 >>