Keçen behslerde qeyd etdiyimiz kimi ("Heqiqet olduğu kimi" 1-cild), o, Peyğember (s)-den beş yüz hedis yığmış ve sonra hamısını yandırmışdı. Öz moizesinde xalqa bele demişdi: Peyğemberden heç ne revayet etmeyin. Her kes sizden sual etse deyin: Quran bizimle sizin aramızdadır. Onun halalını halal ve haramını ise haram sayın.
Qeyd etdik ki, o, Peyğember (s)-in vesiyyet yazmasında o Hezretle müxalifetçilik etmişdi. Ömerin dediyi: “Allah Resulu dediyini bilmir, Quran bize besdir” sözünden himayet etmişdir!
Hemçinin, Allah Resulundan Eli (e)-ın xilafeti baresinde olan revayete göz yummuş, xilafeti qesb etmişdi.
Peyğember (s)-in Üsameni qoşun başçısı teyin etmesi sünnesi ile müxalifetçilik etmişdi.
Peyğember (s)-in Zehra (eleyha-salam) haqqında olan sünnesini ayaq altına qoymuş, ona ezab verib qezeblendirmişdi.
Peyğember (s)-in “müellifetu qulubihim” haqqında olan sünnetini sındırıb, Ömerin fikrine itaet etdi. Onların haqqını vermedi.
Peyğember (s)-in xilafet baresinde olan sünnetini sındırıb müselmanlarla meslehet etmeden Ömeri onlara xelife teyin etdi.
Beli, bunlar onun Peyğember (s)-in sünneti ile müxalifet etmesinin başqa ünvanlarıdır ki, ehli-sünnenin sehih kitablarında qeyd olunmuş ve tarix kitablarında yazılmışdır.
Eger Peyğember (e)-in sünnesi (alimlerin beyan etdiyi kimi) her söz, ya iş, ya Peyğemberin teyid etmesi demekdirse, onda demek olar ki, Ebu Bekr onların hamısı ile müxalifetçilik etmişdir. İndi ise bir neçe nümuneni qeyd edirik:

1-PEYĞEMBERİN SÖZÜ İLE MÜXALİFETÇİLİK
a) Peyğember (s)-in sözünden biri budur ki:
“Fatimetu bezetu minni, men eğzebeha feqed eğzebeni”
Yeni “Fatime menim bedenimin yarısıdır, her kes onu qezeblendirse, meni qezeblendirmişdir.”
Buxarinin yazdığına göre, hezret Fatime (s) dünyadan getdiyi zaman Ebu Bekrden qezebli olmuşdur.
b) Hemçinin Peyğember buyurmuşdur:
“Leenellahu men texellefe en ceyşil-Üsame.”
“Üsamenin qoşunundan qaçan her kese Allah lenet etsin.”
Peyğember bu sözü ele bir zaman buyurmuşdu ki, bir deste

[1] 2 >>