Sana mucizeler vaadedemem
ama, mucize aratmayacak kadar
çok sevebilirim seni"
Bir sevda masalı bu... Yazmaya
henüz başlamadım... İnsan
yaşarken yazamıyor bazı şeyleri,
aynı kelimelerin arasında gidip
geliyor.... Ne zaman yazmaya
kalksam hep aynı cümleler...
Onun için, yazmaya başlamadım
daha...Ama bu bir masal... Bu bir
sevda...
Ben seni sevdiğimde, aklım hür
bir çocuktu... Ne istersem
yapabileceğimi , ol dersem
olabileceğini, dünyanın
ekseninde ömrümü geçireceğimi
sanıyordum... Ben seni
sevdiğimde en çok kendimi
seviyordum...Şimdiyse, seni...
Sana dair ilk cümlem -
korkuyorum senden- di... O anki
gülüşün hala aklımda...
Anlayamayan, hoşuna gitmiş,
kafası karışmış bir gülüş... -
masalları sever misin?- demiştin
bana, sonra da küçük kızının
masal kitabından bir masal
okumaya başlamıştın... Ben de
bu sevda masalını yaşamaya...
Masalları severdim, evet... Ama
bunu sana söyleyemedim.
Korkuyordum senden...
Şimdiyse , seni kaybetmekten...
Konuşamıyordum,
anlatamıyordum,
dinleyemiyordum,
dizginleyemiyordum
duygularımı , içimde deli bir
nehir gibi çağlayan aşkı
tutamıyordum...
Yapamadığım çok şey vardı...
Ama sevdim seni...
Sana mucizeler vaadetmedim...
Ama sen, mucizenin ta
kendisiydin... Ben de seni mucize
aratmayacak kadar sevdim...
"Sana Mucizeler Vaadedemem...
Ama mucize aratmayacak kadar
sevebilirim seni..."
Bir mucize arar gibiydin seni
tanıdığımda ... Gözlerin nereye
baksa aynı soruları soruyordu
bana... "Gerçekten aşk var mı?"
"Gerçekten mavi sevebilir mi
insan?" "Gerçekten bir MaSaL
yazılabilir mi bir yaşamdan"...
Öyle çok kırılmıştıkki,
korkuyordum.. ve sana
yenilmekten korkuyordum...
Senin korkularının üzerine
giderken kendi korkumun içine
düştüm ... Yenildim sana...
Hayatım boyunca, yapmaktan
korktuğum tek şeyi yaptım ve
aşık oldum sana...
Ama hiç pişman olmadım
sonrasında....
Gerçekten aşk vardı...Gerçekten
mavi sevilebiliyordu...Gerçekten
bir MaSaL yazılabiliyordu bir
hayattan...
Ve ben

[1] 2 >>