1960’cı il. Men o biri dostlarımla birge neşriyyatdan teze çıxmışdım. Fizika dersliyi. Hem de o dövrün en çox gözlenilen kitabı...
Bütün mektebler ve şagirdler bizi almağ üçün can atırdı. Oxuyan uşağlar...
Meni bir mekteb almışdı. Mektebin adı yadımnan çıxıb amma yaxşı mekteb idi. Her il bir uşağa oxumağ üçün verirdi. Sonra növbeti. Bele-bele uşağlar meni oxuyurdu. He ne deyim? Ömrümün düz 20 ilini bele keçirtmişem. Çox yaxşı iller idi.
Sonra da yeni derslik çıxdı. Bizi kitabxanaya tehvil verdiler. Kitabxanadadakı, 2-3 ilden bir açıb vereqliyirdiler. He yaxşı yadıma düşdü, bir gün bir uşaq menim vereqlerimnen birini cırıb götürmüşdü. Neçe il idi o vereqi axtarırdım. O vereqde Einşteinin nisbilik nezeriyyesine göre enerji düsturunun açılışı var idi. O açılışsız düsturu başa düşmek olmazdı. Neise...
Bir 20 il de bele keçdi. Bizden sonra gelen derslikler de köhnelmişdi. Onları kitabxanaya getirende artığ yer olmadığınnan köhne kitabları atmalıydılar. Bizi düz mektebin heyetinde bir kenara qoydular ki sonra atsınlar.
Bir neçe günden sonra bir uşaq xelvetce mektebin heyetine girerek kitablardan bir neçesini çırpışdirdı. O, kitabların içinde men de var idim. Vereqlerim de köhnelmişdi. Bir-birinden aralanmışdı...
Menim bunnan sonrakı talehim bir tumsatanın yanında keçdi. Düzdü meni vereqliyirdiler amma oxumağ üçün yox tum paketi düzeltmek üçün.
İten vereq yadıma düşdü. Bir zamanlar bir vereq üçün narahat olurdum. İndi ise bir-bir bütün vereqlerimi itirirem...
