Bütün böyük tamaşalardan evvel mütleq proqon meşq – yeni son meşq olduğu kimi yuxu da ölümden önce böyük tamaşaya kiçik bir meşqdir. Bu meşq sene ona göre lazımdır ki, BÖYÜK TAMAŞAYA nece hazırlaşdığını bilesen. Çünki bu yuxu ne vaxtsa son meşq olacaq ve tamaşa başlanacaq...

Ve bir gün sen mütleq son rolunu oynayacaqsan. Belke tamaşaçıların alqışı altında, belke de sükutun izlediyi bir sessizlikde perde enecek ve sen heyat sehnesini terk edeceksen. Terk edib sehne arxasına döneceksen. Ya xelife kimi, ya da qurumuş ve qoxumuş bir qan laxtası olaraq. Amma mütleq döneceksen. Çünki doğulmamışdan önce sene "Buraya geri döneceksen!" deye bir ved verilib.
Ve sen de döneceksen.
Layiq olduğun her şey sene verilecek. Sen haqqa geden yolda olmusansa, haqqı qazanmaq üçün çalışmısansa bu oyanışında/dirilişinde layiq olduğunu alacaqsan...

Şikayetin ancaq özünden olacaq. "Kaş ki"lerinin, heyfsilenmelerinin heç bir faydası olmayacaq. Bu tamaşada sen yalnız aktyor deyil, hem de dramaturq idin, rejissor idin, bezen hetta ressam, hem de bestekar olmuşdun. Bu senin tamaşan idi. Bir neferin mono tamaşası...
Her başlanğıcın bir sonu olur. Başlanğıc haradadırsa son da orada olacaq. Sen yeniden sehneye baş eymek üçün qayıdacaqsan...

Rolunu gözel şekilde, ssenaride yazıldığı kimi doğru oynamış ve ifan da beyenilmişse sene çiçekler teqdim olunacaq. Cennet çiçekleri. Sen onların izi ile, etirlerinin dalınca gedeceksen, ifan beyenilmemişse sehneni daşa basacaqlar. Ve sen de bu daşların altında ezileceksen. O zaman "kaş ki..." deyeceksen.

Son meşqe hazırsanmı? Son tamaşaya nece?

P.S. Gündüz geceden doğar, diriliş de ölümden. Gece olmazsa gündüzün qedri bilinmez, ölüm olmazsa heyata deyer verilmez. Sen, hele yatmısan. Oyan! Yuxu ölümün ekiz qardaşıdır. Oyan! Bu gün qurtuluş günüdür. Oyan! Bu gün diriliş günüdür. Oyan! Adını tarixin silinmez yaddaşına yaza bilmek üçün oyan ve Allaha dön! Varlığın Onun varlığının şahidi, varlığın var olmaq üçün Ona borclu. Her başlanan

[1] 2 >>