hetta nece defe ozune qesd etmek bele istemişdi. Amma yalnız ve yalnız umidi onu yaşamağa vadar edirdi. Qapı döyüldü. Seher tezden Ayan qalxıb qapını acdı. Bu onun refiqesi idi.
-Niye gelmisen yene onun başqasını sevdiyini demeye?!
-Ayan meni dinlemelisen! Meni dinlemesen de hec olmasa bu zerfi oxu.
Ayan zerfi alıb oxumağa başladı.
Salam menim ezizim Ayan. Teeccublenme bu menem Nihat. Bağışla meni. Men seni bu 3 ayda cox hirslendirdim. Senin xetrine deydim. Men istemirdim sen menim nece ezab cekdiyimi gorub uzulesen. Menim axırıncı muayinem pis cıxdı. Menim başımda ki ağrıları xatırlayırsan? Onlar mende xerceng xesteliyinin elameti imiş. Meni bağışla sevgilim. Men senin uzulmeni istemirdim amma men sağalacağıma umid edirdim. Bu gun oktyabr ayının 5-dir. Yeqin ki, sen bu mektubu oxuyanda men artıq heyatda olmayacağam. Amma her halda zerfin icindeki acarları gotur. O hemin o ağ evin acarlarıdır. Orada restoran acarsan. Bir de yadından cıxmasın ki, sen yaşamalısan. Men seninle olacağam. Elvida meleyim.
Mektubu oxuyacaq Ayan sanki yuxudan ayıldı. Ola bilmez deye qışqırmağa başladı. Ayan refiqesinin bu sozlerine inanmayaraq men Nihatın yanına gedirem dedi. Refiqesi ise cavabında Ayan, o artıq heyatda yoxdur, onun ailesine de xeber ver!!!
Belece iller kecdi. İndi deniz kenarındakı, ağ evde tamam başqa bir sevinc var. Bu gun Ayan uşaq evinden goturduyu oğlu Nihatın ad gununu qeyd edir. Tez-tez denize teref gedib oz ozune nese danışır ve sanki o başını kiminse ciynine qoyur. Bilmek olmaz dunya qeribedir. Belke de o Nihatla birgedir...

<< 1 2 [3]