insanın ruhuna vesvese salır. Ruhunun qapısını şeytanın üzüne açanlar tam olaraq bu vesveseye uyur, şeytanın hiylesine aldanır, onun çağırışına müsbet cavab verir ve öz ruhunu şeytana yuva edir. Şeytanın hakim olduğu ruh ise daim teşviş hissi keçirer, insana çirkin işleri görmeyi emr eder, bele bir ruhdan meneviyyatsız emeller, davranışlar hasil olar. Şeytan sey gösterir ruhu maddiyyata tabe etsin, insan nefsini maddiyyat çerçivesine sürüklesin. İnsanın ruhu pak olanda Allahın himayesinde olur ve şeytan ona yaxın düşe bilmir. Ruhların diger ruhlara - insanlara tesiri de var. Müsbet ruh - tereqqiye yönelder, menfi ruh ise tenezzüle sürükleyer. Bu ise baxır kimin hansı ruhun tesiri altına düşmesine…

Ruh bedenden başqa bedene keçirmi?
Bezi inanclara göre, insan öldükden sonra onun ruhu başqa bir bedene keçir. Bu zaman guya ölenin ruhu ana betnindeki rüşeyme keçir ve yeniden başqa bir adam kimi dünyaya gelir, bir daha uşaq, genclik ve qocalıq dövranını yaşayır, yeniden ölür. Sonra bu hal yene ve yene de tekrarlanır. Guya sonsuzluğadek ruh bir bedende ölüb, digerine keçir. Bütün bu fikirler İlahi dinlere göre cefengiyatdır! Üstelik, bele bir inanc insanı dinden çıxarır. Bele ki, axiret heyatına iman bütün İlahi dinlerin başlıca prinsiplerindendir. Her bir insan bu dünyada öz ruhu ile yalnız bir kere yaşayır ve bu heyatına göre de öz aqibetini teyin edir. Bir ruhla bir neçe şexsiyyeti tesevvür etmek mümkünsüzdür. Her insan özü üçün müsteqil bir şexsiyyetdir. Ve öz şexsi heyatına göre de mesuliyyet daşıyır. Bizim her birimiz ayrılıqda mehz ÖZümüzün heyatımıza göre cavabdehik! Berzexde ve Qiyametde de yalnız yaşadığımız bu heyatımıza göre sorğu-sual edileceyik.

Ölü ile rabite
Ruhlar bir-biri ile de temasa gire bilirler. İmanlı insanların bir-birine bağlılığı, doğmalığı, Allahın buyurduğu kimi, bir-biriyle qardaş olması, eslinde, ruhlarının bir-birine bağlılığı ve doğmalığıdır. Ruhen saf olan insanlar bir-biriyle ruhani bir yaxınlıq hiss edir, bir-birleri ile

<< 1 [2] 3 4 5 >>