eqide (beşeri xilaskarın zühuruna etiqad) yehudiler yanında möhkem ve derin köklere malik bir eqide olmasaydı, onlar bele bir aktiv fealiyyet ortaya çıxarmağa qadir olmazdılar. Bele bir fealiyyet heç bir köke malik olmayıb gözlenilmeden ortaya çıxan bir fikir esasında yarana bilmezdi.
Xristianlar da hemçinin bu fikrin esline iman edirler. Onlar İncil ve Tövratda olan bir sıra ayet ve müjdelere istinaden bele bir eqideye (beşeri qurtuluşa) etiqad edirler.
İncil alimleri İsa ibn Meryem (e)-ın axır zamanda dünyaya qayıdacağına etiqad etmeyin vacib olduğunu vurğulayırlar. Onların eqidesine esasen, böyük bir ümumbeşeri inqilabda hezreti Mesih (e) beşeriyyete başçılıq edecek. Bu inqilabdan sonra bütün yer üzünde emin-amanlıq ve salamatlıq olacaq. Nece ki, alman alimi Qus Fender “Haqq terezisi” adlı kitabında bele deyir. Onların fikrince hezreti İsa ümumdünya edalet dövletinin qurulması üçün qılınca ve güce el atacaq. Bu fikir müxtelif xristian firqeleri arasında esas aparıcı ideologiya hesab edilir.
İrfan Mahmud, “Ale beşarati-edyan bil-Mehdiyyil-İmami”

<< 1 [2]