Bir biznesmen Hindistanda bir kende gelir ve yerli meymunların heresini 10 dollardan alacağını elan edir. Etraf meymunla zengin olduğundan her kes meymun tutmağa ve onları biznesmene 10 dollardan satmağa başlayır. Tezlikle kendde meymun azalır ve bizmesmen qiymeti 20 dollara qaldırır.
Ehali telaşa düşür ve tuta bildikleri meymunları 20 dollara satırlar. En son qalan meymunlar ise artıq 30 dollardan satılır.
Bundan sonra biznesmen getmeli olduğunu ve geri döndükde geri qalan meymunları 50 dollardan alacağını bildirir. O bunu deyir ve gedir. Getdikde ise öz kömekçisini kendde qoyur.
Kömekçisi ise kendin ehalisini yanına toplayır ve deyir:
-Ehali! Menim müdirim çox yaxşı insandır. Size ved etdise, mütleq sözünün üstünde duracaq ve geri döndükde meymunları sizden 50 dollara alacaq. Yaxşı qazanmaq isteyirsiniz? Etrafda onsuz daha meymun qalmayıb.
Gelin, bele edek. Men elimizde olan meymunları size 35 dollardan satım. Biznesmen geri döndükde ise ona 50 dollardan satarsınız ve qazanarsınız…
Pul qazanmaq hevesine düşen ve şirnikleşen kend ehalisi bütün meymunları geri, 35 dollardan alırlar. Növbeti gün kömekçi de öz biznesmeni kimi yoxa çıxır. Ehaliye qalan ise çoxlu borc ve etrafda qaynaşan meymunlar olur.
