Allah rehmet elesin,
Veten köçdü dünyadan.
Biqeyretler birleşib
Veteni öldürdüler.
Arxasınca her gece
Sağlıq deyib içdiler,
Her gün deyib güldüler.
Allah rehmet elesin
Veteni öldürdüler.
Nadanlar, bivefalar
Öldürdüler veteni.
O veten yoxdur daha
Ne başı, ne bedeni.
Üzüne yer deyilen
O ananı – veteni
Yer üzünden sildiler.
Allah rehmet elesin
Veteni öldürdüler.
Vetensiz vetendaşıq
Indi biz yer üzünde.
Veteni de, daşı da,
Ele vetendaşı da
Qoymadılar salamat,
Dağıtdılar, diddiler.
Allah rehmet elesin
Veteni öldürdüler.
Yadelliler eline
Düşüb esir olanda.
Esrlerle esirlik
Zülmünde alçalanda.
Diktatorlar nitqine
Mecburi el çalanda.
Qedrini ana torpaq
Belke onda bildiler
Allah rehmet elesin
Veteni öldürdüler.
Deyeceksiz göresen
Nece öler bir veten?
O dağ boyda veteni
De nece öldürdüler?
Evvel tariximizi,
Her bir olub keçeni,
Düneni öldürdüler.
Sonra tehsilimizi
Çevirdiler bazara:
Bilmeyene güldüler
Bileni öldürdüler
İki yere böldüler
Parçalayıb veteni
O tayından bu taya
Keçeni öldürdüler.
Nehayet tariximizi
Yaddaşlardan sildiler
Neticede bütöv bir
Veteni öldürdüler…
Vetenden yaz deyirler
Hansı vetenden yazım?
Vetensiz vetendaşın
Veten şeiri olarmı?
Veten adı çekmeyin!
Veten yaşamır daha…
O vaxtdan ki veteni
Yadelliye satdınız,
Qarnımın doyduğu yer
Mene vetendir deyib
Veteni alçaltdınız,
O vaxtdan ki kreslo
Vetenden baha oldu.
Tank önünde pişikler
Kresloya oturdu
Dönüb ejdaha oldu.
O vaxtdan ki Qarabağ
Içki meclislerinde
Dillerde sağlıq oldu
Ana dili bilmeyib
Özge dilde danışmaq
Ki üzü ağlıq oldu
Hemin vaxtdan veteni
kefenine bükdüler
Allah rehmet elesin
Veteni öldürdüler…
