Ümeyye seltenetliyi süqut etdikden sonra da
onlar Ehli-beytin (e) düşmeni kimi ad
çıxartmışdılar. Tarix aydın şekilde gösterir
ki, bu çirkin emel bir nesilden başqasına
nece ötürülürdü. Onlar vehy ehlini tehqir
etmekden ve onları incitmekden el
çekmirdiler. Onlar hetta bu emelde bir-biri ile
yarışırdılar da.
Hişam ibni Ebdülmelik (len) bu xelifeler
içerisinde en azğını idi. Onun xelifelik dövrü
İmam Baqirin (e) imametlik dövrüne tesadüf
edirdi.
Ebu Bekr Hezremi deyir: “O zaman ki, Ebu
Ceferi (e) Şama çağırdılar, Hişamın yanına
getdi. Hişam etrafındakılara deyir ki, ne
zaman men Muhemmed ibni Elini (e) tehqir
edib dayandım, siz onu danlamağa başlayın.
İmam (e) gelir ve hamıya bir salam verir.
Hişam İmamın (e) ancaq bir salam
vermesinden ve icazesiz eyleşmesinden
qezeblenir ve deyir: “Ey Muhemmed ibni Eli!”
Sonra onu tehqir etmeye başladı ve
dayananda etrafındakılar davam etdiler.
Hamı sakitleşenden sonra İmam (e) ayağa
qalxdı ve buyurdu: “Ey insanlar! Hansı terefe
gedirsiniz, sizi hara çekirler? Allah sizin
ecdadlarınızı bizim vasite ile hidayet edibdir.
Sizlerden sonuncusunun hidayetini de bize
tapşırıbdır. Eger sizin bir neçe sabahlıq
hökmranlığınız varsa, bilin ki, bizim de teyin
edilmiş rehberimiz vardır ki ondan sonra heç
kim hökmran olmayacaqdır. Biz aqibet
ehliyik. Allah buyurub: “(Gözel) aqibet
perhizkarlarındır»”. (“Eraf” 128). Hişam
İmamın (e) sözünü kesir ve emr edir ki, onu
zindana atsınlar.”
Ancaq çox çekmir ki, Hişam İmamı buraxır
ve onunla Medineye gedenlere emr edir ki,
İmama (e) yolda geden zaman heç kim su ve
ya yemek satmasın. Üç gün İmama (e) heç
kim heç ne satmır. Xelife daxilinde olan bu
ateşi bu cür söndüre bilmişdi. Hişam
çalışırdı ki, möminlerin arasında münaqişe
salıb, İmamı (e) perişan etsin. İmama (e)
qarşı çıxan Elhi-beyt (e) davamçılarından biri
Zeyd ibni Hesen idi.
Hişam xeyallarında İmamı (e) defelerle qetle
yetirmişdi. Bunun üçün münasib bir fürset
axtarırdı. Bezilerinin yazdığına göre

[1] 2 >>