Çox demişem yazmayacam, amma ki ne ferq
eder,
Qerq eder içi, bir de çetin ürek sevmeyi
tergider.
Her gedenin arxasınca baxdı naif sevgim
menim,
Nifret etdiyim şeyleri edirem, düşüncem
gergin menim.
Men dinmedim, ki üreyimi yerinden çıxarıb
aparanda,
Apar onda, senin olsun, belke elinde sevinc
tapar onda.
Bezmesem keçmişimden, belke sene sevgimi
söylerdim,
Şahidim göylerdi, görse eksini göz göynerdi.
İçimde kin bir günde sovruldu, yoxsa bu da
mı bir oyun?
Xoşu gelir onun, bilmem, amma qurbanıdı bu
setir onun.
Bu şexs gözlerinde batmamaq üçün senden
gemi isterdi,
Vaxt bitdi, üreyi kimse döyür, yene hemin
hisslerdi.
Qanı qara qaçıram hara geldi, kandara bele
buraxma,
Efelsen, o qız sene baxarmı, sen xeyallar qur,
axmaq!
Ağır keçmişimle bilmirem neyniyim,
İstesin qoy, öz işi, belke seven üreye men
qetiyyen deymiyim?
Ağlımdan çıxmır heç menim, üreyimden niye
çıxsın,
“İnanmasan, elini sineme qoy, hemin üreye
dey” deyim.
Beynim tam talandı, hem sevgim tapdalandı,
Boğazıma sap dolandı sanki dörd semtim
dalandı.
Demişdiler, sevgi gözel hissdir, yoxsa yalan
mı?
Neyse, bele boş şeylere men xerclemeyim
zamanımı.
Üreyime qonaq olduqdan sonra damara
qanım axmır,
Unutmaqda çetin iş sevdiyin insanı danmağ
mı?
Hissler hardasa içimdedi, berk olsam ne
yazar?
Sevene bir qelem, kağız ver, sene efsane
yazar.
Gündüz onu seyretme varsa, her gecede
merdimazar,
Fikirler batağlığında qorxub nece de derdim
azar.
Bedenimdeki her bir hüceyre sene meyl edir,
Belke gözlerin gözümden iraq gözlerimi seyr
edir.
Xeyalımdaki sen indi menle hem de el-ele,
Beynimin içi zelzele, qorxu hissi, bir de
velvele.
İller önce ekilen hissin oyuq meyvesi var,
Qulaqda ney sesi, üreyin biraz soyuqdeymesi
var.
Menimle qalsan sen, mene özge hebib gerek
olmaz,
Üreyime ele yara qoymusan, heç bir tebib
kömek olmaz.
Topladım hisslerimi en sonda tulladım
ünvanına,
Laxtalanıb onsuz, bir de sen vurma düyün
qanıma.
Darıxma bir gün gelib bunların

[1] 2 >>