Sen mene her defe sual verirsen:
Men seninçün kimem?Neçiyem? Neyem?
Men de isteyirem cavabın deyem…
-Sen mene hem “Sen”-sen,hem de “Sensizlik”…
Sen menimçün “Sen”-sen ona göre ki,
Senden başqasını seve bilmirem…
“Sensizlik”!
Bu da o demekdir ki,
Görmek isteyende, göre bilmirem…
Ehvalın necedi? Halın necedi?
Bilmek isteyende,bile bilmirem…
Ağlayan zaman da yanında olub,
Gözünün yaşını sile bilmirem…
Men sen olmayanda güle bilmirem!
Bax, bütün bunların bir sebebi var;
“Sensizlik”…
“Sensizlik” seninle menim aramda
Keçilmez serhed tek dayanıb axı?!
“Sensizlik” hicranı qısalda bilmir…
Ayrılıq müddeti uzanıb axı?!
Bax…
Bütün bunlara baxmayaraq da,
Sensizlik özü de ezizdir mene…
O da “Sen” sözünden yaranıb axı?!
O da “Sen” sözünden yarandığıyçün,
“Sen”-i de sevirem, “Sensiz”-liyi de…
Meni “Sensizli”-ye qısqanma, ne olar…
“Sen”-i de sevirem, “Sensizli”-yi de…
“Sensizlik” olmazdı ,”Sen” olmasaydın!
“Sen”-i de sevirem, “Sensizli”-yi de!
