Sanki bir hezin musiqi seslenir.. Sadece men dinleyirem..
Sözleri menim olan..
Bestesi sene aiddi bu yalnızlığın…
Bele deyildik biz.. Sen ve men.. Bölünmezdik.. Bax indi.. Bölündük..
Geden gedibdir.. Neqaretler menim şerefime oxunur artıq..
Anlayan yoxdu meni.. O, geler `unut` söyler.. Bu, keçer `boş ver` deyer.. Eller ne bilsin, sensizliye mehkum olduğumu…
Her cür sınanar insan.. Kimi könül işinde.. Kimi sonsuz hesretle..
Olmadı bele.. Yaramadı mene bu sınaq..
Şairler "sen yoxken nese eksikdi" deye söyleyir.. Yalan deyir sevgilim… Sen yoxken her şey eksikdi.. Heçne çatmır.. Heçne bes etmir.. Nefes bele dadsız gelir..
Zaman keçmir inan.. Aynada öz eksini tapmır sensiz sevdam..
Sen artıq yoxsan deye.. Düşmenem her güne.. Sırf, sen yoxsan deye..
Niye getdin? Niye yoxsan axı?.. Niye.. Niye?
Cavab tapa bilmirem…
Vee..Sensizlikden bir ses geldi..
Yoox yoox ağlama sen… Men döze bilmirem gözyaşlarına..Elimde olsa qaçaraq sene gelerem.. Sarılaram berk berk .. Bir daha buraxmamaq şertile…
Amma ne edim..Elimde deyil…
Zamansız melek uçaraq qanadlarında ölümü getirdi ve mene sarılıb apardı..
Qopardı meni senden.. Bir parçamın, "qelb"imin sende qaldığını bilmeden..
