Düneb Qapım doyuldu...
Kimdi?
Zaman...
Qapını açdım. Ayaqqablarını bele çıxartmadan otaqıma daxil oldu.
Otağımın qapısını sındırdı.
Niye sındırdın?
Her acı cekdikde otaqına qapılıb qapını cırparaq bagladıgin o qapının qulpu sınmalıdı ki
sen daha bir daha o qapı arxasında ozunu dustaq hiss etmayasan.
Otagimı darmadagın etdi. Yastığımı pencereden aşağı atdı.
Bes bu gece basımı neye qoyub yatacam?
Ozunu boğurdun yadındadı?
Ağlamağını heç kim esitmesin deye yastıqla başına sıxıb ozunu boğurdun.
Indi yene bu gece ağla esitsinler sesini...!!!
Ağla ağlaya bileceksennmi? Yastıga sıgınma.
Ozunden, güveninden berk-berk tut...!!!
Kompyuterimi yandırıb en sevdiyim mahnıları sildi.
Silme bes menim mahnim (Aygun sene xesteyem)?
Senin mahnin daxilindi lakin onlar senin xatirelerin ve senin her dinledikde şeytan
emelinle aldanaraq xeyallara, menasız puç olmuş arzuları yaşamağa imkan yaradır.
Penceremin şüşesini sındırdı...Şüşede son çekdiyim şekil kederli bir balaca insan sıması idi...
Çilik-çilik olub ayaqlarıma tokuldu qanatdı.
Niye incidirsen?
Susenin o biri üzünden seni seven seni deyil o kederli , balaca insan
resmi simasını gorur indi bax heyata ve o seni gorsun.
Daha neyim qaldı ki? Her seyimi cırıb ,qırıb,silib atdın...Deyerek yerde oturdum...
Zaman stolumun üzerindeki qelemi qarsıma atdı ve dedi yaz: indi menim gelişimden yaz...
Menim nece insafsız ve nece acı olduğumdan yaz.
Her şeyi zaman etdi yaz...!!!
Sonra don etrafına bax menmi etdim bunları ya sen...?!
Etrafıma baxdıqda artıq mene kecmisimi xatırladacaq bir şey görmedim yalniz ondan basqa...
Heqiqeten günahlandırdığım zaman ele acımı sanki göylere uçurtdu.
Bes bu acını getiren kim idi?-söyledim...
Kimdi? soruşmadan qapını açdığın kes...!!!
Zaman artıq qapıya doğru yaxınlaşırdı.
Arxası ile qaçaraq günahkar Menem soyledim. Ama cox gec idi ondan o qelbden qolanmisdim uje. .sorry.
