İnsanlara qarşı münasibetimiz bizim exlaqımızı müeyyen eden amildir. Heyatda elde etdiklerimiz etrafdakı insanlarla münasibetlerimizde, emellerimizde, eks-emellerimizde, hem de müxtelif veziyyetlerde özünü gösterir.
Bir de xatırlayaq, bilmirdikse, bilek!

Harda ve hansı küçede olmağımızdan asılı olmayaraq yere zibil atmayaq, hetta hemin küçe çirkli ve zibilli olsa bele.
Yere ağız suyu atmayaq, çox iyrenc görünür.
Her kese nümayiş etdirecek şekilde saqqız çeynemeyek.
Metronun girişlerindeki satış yerlerinin qarşısında ailelikce durub camaatın gediş-gelişine mane olmayaq.
İctimai neqliyyatda oturduğumuz zaman başımızın üstünde yaşlı insan, yaxud qadın durmuşsa, onu görmemezlikden gelib üzümüzü çevirmeyek.
Metronun “çıxış” yazılan qapısından içeri girmeye çalışmayaq.



Qulaqlıqdan istifade ederken sesine nezaret ede bilek ve alanda elesini alaq ki, bizimle birlikde hamını qulaq asmağa vadar etmeyek.
Qarşımızdakının yaşından asılı olmayaraq, heç kese “sen” deye müraciet etmeyek, “siz” demeyi öyrenek.
Qapalı sahelerde ümumiyyetle, açıq sahelerde ise insanların sıx olduğu yerlerde siqaret çekmeyek.



Avtobusda ve ya metroda gederken telefonla ucadan danışmayaq. Eslinde telefonun çağırış sesini de almaq lazımdır, amma inanmırıq kimse buna ictimai yerlerde emel etsin.
Telefonumuzun çağırış sesine ele musiqi ve ya ses qoyaq ki, zeng gelende utanmayaq.
Maşın sürerken:
Getdiyimiz yere vaxtında çatmaq üçün bir az tez yola çıxaq. Telesdiyimize göre maşını hardan geldi ve nece geldi sürmeyek.


Maşında musiqiye qulaq asmaq isteyirikse, bunu bütün şehere eşitdirmeye ehtiyac yoxdur.
Yaşayış yerindeyikse, siqnaldan ümumiyyetle istifade etmeyek (elbette, qezadan yayınmaq üçün siqnal vermek istisnadır). “Elesger” siqnalından hamının zehlesi gedir, bunu unutmayaq.
Avtobus sürücüsüyükse, daşıdığımız insanlara hörmet edek, onları maşının içinde ayran kimi çalxalamayaq. Musiqinin sesini ise tamamile alaq.

Hemişe özümüzü haqlı bilmeyek, belke qarşımızdakı

[1] 2 >>