adam özünü suya
tullayır.
Saatlarla, günlerle sene o
keçmiş, unudulmuş
günler haqqında danışa,
senin heyatının bütün
teqvimini önünde aça
bilerdim; ancaq men seni
darıxdırmaq, bezdirmek
istemirem.
Men tekce sene
uşaqlığımın en xoşbext
anını danışacam ve xahiş
edirem, mene gülme,
çünki bu ne qeder
menasız olsa da, menim
üçün – balaca uşaq üçün
sonsuz xoşbextlik idi. Bu,
bazar günlerinden
birinde baş vermişdi; sen
harasa hazırlaşırdın ve
senin qulluqçun açıq
qapıdan ağır xalçaları
çıxardırdı.
Qocaya çetin idi ve men
birden cesaretlenerek,
soruşdum ki, komek ede
bilerem?
O teeccüblense de,
teklifimi redd elemedi ve
belece men senin evinin
daxilini, senin alemini,
arxasında işlediyin yazı
stolunu – onun üstünde
göy, billur vazada güller
var idi – senin şkafını,
şekillerini, kitablarını
gördüm.
Men bunlara yalnız oğrun
nezer sala bildim, çünki
sadiq İohann, elbette,
mene daha yaxından
baxmağa icaze vermezdi,
ancaq bu yegane baxışla
men öz daxilime senin
menzilinin atmosferini
eks eletdirdim ve bu
menim senin haqqında
olan bütün
tesevvürlerime elave
qida verdi.
Bu hadise, bu qısa an
menim uşaqlığımın en
xoşbext anı oldu.
Men bunu ona göre
danışmaq istedim ki,
meni tanımayan sen, bir
insan ömrünün nece
senin üçün yanıb küle
döndüyünü axır ki
anlayasan.
Sene bu hadise ve bir de
başqa, dehşetli bir hadise
haqqında danışmaq
isteyirem. Artıq dediyim
kimi, men sene göre her
şeyi unutmuşdum, anama
fikir vermirdim, heç kimi,
heç neyi vecime
almırdım. Ancaq herden
bir görürdüm ki, bir yaşlı
kişi, İnsburqdan olan tacir
ve anamın uzaq qohumu
tez tez bize baş çekir.
Men hetta buna
sevinirdim, çünki herden
o anamı teatra aparırdı
ve men evde tek qalaraq
senin haqqında rahatlıqla
düşüne, tesevvür ede
bilerdim ve bu menim
üçün en böyük xoşbextlik
idi.

<< 1 2 [3]