Meşe arasında geniş talada böyük sürüsü olan bir
sehrbaz yaşayırdı. Her gün o sürüden bir qoyun
yeyirdi. Lakin qoyunlar sehrbaza çox çetinlikler
yaradırdılar, bele ki, onların her biri meşenin bir
terefine qaçır, sehrbaz ise onlardan birini tutmalı,
digerlerini ise yeniden sürüde toplamalı olurdu.
Elbette ki, tutulan qoyun öldürüleceyini hiss etdiyi
üçün qışqırmağa başlayır ve bu da diger qoyunları
qorxudurdu. Veziyyeti bele gören sehirbaz hiyle
işletmek ve qoyunların her biri ile teklikde
danışmaq qerarına gelir.
Birine deyirdi: “ Sen qoyun deyilsen, sen de menim
kimi bir insansan. Qorxmağın üçün heç bir sebeb
yoxdur, axı men yalnız qoyunları yeyirem, sen ise
bu sürüde yegane insansan ve demeli menim
dostumsan.”
Digerine deyirdi: “ Niye diger qoyunlar kimi
menden qaçırsan? Axı sen aslansan ve heç neden
qorxmamalısan. Men yalnız qoyunları yeyirem, sen
ise menim dostumsan”
Başqa birine ise “Sen qoyun deyilsen, sen
canavarsan. Hörmet etdiyim canavar. Men
hemişeki kimi her gün bir qoyun tutub
öldüreceyem, amma sen canavar olduğun üçün heç
bir qorxun olmamalıdır. ” deyirdi Bu minvalla o her
qoyunla teklikde danışır ve her birine qoyun
olmadığını, digerlerinden ferqlendiyini telqin
etmeye çalışırdı. Bu danışıqlardan sonra qoyunların
davranışı deyişmeye başladı. Onlar artıq qorxmur
ve meşeye qaçmırdılar. Ve sehirbaz her defe bir
qoyunu öldürdüyü halda digerleri özlüyünde “ Aha
növbeti qoyun öldü, men ise sehirbazın en yaxşı
dostu olan “insan”, “şir”, “canavar” ve s. heç
neden qorxmamalıyam” deye düşünürdüler.
Hetta öldürdüyü qoyunlar da müqavimet
göstermirdiler. Sehirbaz sadece olaraq onlara
yaxınlaşır ve deyirdi : “Eziz dostum uzun zamandır
ki, seninle heç söhbet etmirik. Gedek evime,
seninle sürü barede meslehetleşmek isteyirem”.
Qoyun ise böyük qürur hissi ile sehirbazın
arxasınca gedirdi. Orada o doğrudan da sürü
haqqında soruşur, qurban ise sevincle ona her bir
melumatı veridi. Daha

[1] 2 >>