Telebelerden biri terki-dünya (özüne qapılaraq,
hamıdan qaçıb bir yerde ibadetle meşğul olmaq)
olub, bir künce çekilib ibadet edir, ağlamaq ve
Allaha yalvarmaqla meşğul olur. Onun bu qeder ifrat
derecede ağlayıb-sızlamasına, nale çekmesine razı
olmayan ustadı ona yaxınlaşır ve soruşur:
- Niye bu qeder narahatsan, bu qeder ah-nale
çekirsen?
- Allah günahlarımı bağışlayıb, mene bol lütf ve
merhemet eta etsin.
Bu cavabın müqabilinde ustad ondan soruşur:
- Eger bir toyuğu besleyib böyüdürsense, bunda
hedef nedir?
- Yumurtasından ve etinden faydalanmaq.
- O, toyuq ah-nale çekse ve yalvararsa ki, onu
kesmeyesen, niyyetiden dönersenmi?
- Doğrusu, yox. Toyuğu beslemekde başqa bir hedef
düşüne bilmirem.
- Eger bu toyuq senin üçün qızıl yumurtalar
vermeye başsa nece? Yene de toyuğu kesersenmi?
- Heç vaxt ustad! Qızıl yumurtalar daha çox derdime
deyeceyi üçün toyuğu kesmerem.
- Ele ise sen de Allahın üçün bu cür ol! Çalış
cisminden, derinden, sümüyünden daha deyerli
olasan! Çalış Allah üçün, insanlar üçün, kainat üçün
faydalı ve deyerli olasan ki, senin bu deyerliliyin
Allahın lütfüne ve merhemetine sebeb olsun. Allah
terki-dünya olmağımızı istemir, bu qeder bizden
hereketli olmağımızı, inkişaf etmeyimizi ve deyerli
olmağımızı isteyir.
