kimi qış üçün yem tedarükünün qayğısı alırdı canımızı. Üstelik, bütün bu meselelerde erimle aramda vaxtaşırı münaqişe qopurdu. O, deyirdi ki, bele eleyek, men ise deyirdim yox, bele edek ve başlayırdıq dilleşmeye, günaha batmağa. Bu minvalla biz qayğılarla, günahlarla baş-başa bir ömür sürmüş ve xoşbext heyatın nede olduğundan bixeber qalmışdıq.

— Bes indi?
— İndi ise erimle men sevgi ve anlayış şeraitinde dil tapırıq, üstünde dilleşecek heç neyimiz qalmayıb, yegane qayğımız ise ağaya xidmetdir. Gücümüz yetdikce, hem de hevesle çalışırıq ki, ağa ziyana uğramasın, qazancı bol olsun. Nahar ve şam yemeyi baxımından her hansı qayğımız yoxdur, içmeye kumıs da tapırıq hele. Şaxtada isinmek üçün tezeyimiz ve isti kürkümüz var. Hem derdleşmeye, hem de axiretimiz barede düşünmeye ve Allaha tövbe etmeye vaxt tapırıq. Elli il seraser axtardığımız xoşbextliyi biz yalnız indi tapa bilmişik.

Qonaqlar bu cavaba güldüler.

İlyas söhbete qoşuldu:
— Gülmeyin, menim qardaşlarım, bütün bu deyilenler zarafat deyil, insanın bir ömür sonucu geldiyi qenaetdir. Evveller var-dövletimizi itirdikce arvadımla men axmaq kimi buna ağlayıb-sızlayardıq. İndi ise Allah bizim gözlerimizi esl heqiqete açıb, onu bize gösterib. Biz de bu sirri öz könülxoşluğumuz üçün deyil, xeyrini görüb, yararlanasınız deye, sizlerle paylaşırıq.

Molla dedi:
— Bunlar — hikmetli sözlerdir. İlyas indi burada heyatın esl heqiqetini açıb, söyledi sizlere. Bu öyüd Müqeddes Kitabımızda da var.
Gülüşmeye ara veren qonaqlar fikir alemine daldılar.
___________________________________________
Tercüme etdi: Azad Yaşar
Teqdim etdi: Canim.Az saytı üçün Nicat ( X_mutant_X )

<< 1 ... 3 4 [5]