Ufa quberniyasında İlyas adlı bir başqırd yaşayırdı. Onu evlendirenden bir il sonra atası vefat eledi. O vaxt mal-heyvandan İlyasın 7 madyanı, 2 ineyi ve 20 qoyunu var idi. Bir mülk sahibi kimi İlyas servet toplamağa girişdi: sabahdan axşama qeder arvadıyla min bir zehmete qatlaşdı, her kesden erken oyanıb, hamıdan sonra yatağa girdiyi üçün ilden-ile zenginleşdi.

Düz 35 il eziyyet çeken İlyas, en nehayet, böyük var-dövlet qazandı. Atlarının sayı 200-e, iri buynuzlu heyvanlarının sayı 150-ye, qoyunlarının sayı ise 1200-e çatdı. Nöker-naibleri onun ilxı ve sürülerini otarır, qaravaşları ise madyanlarını ve ineklerini sağır, südünden kumıs, pendir ve yağ hazırlayırdılar. İlyasın malı, serveti başından aşırdı. Bütün mahal camaatı ona hesed aparırdı. Haqqında deyirdiler: "İlyas bextever adamdır. Bu cür varlı-hallı birisine heç ölüm de yaxın düşmez".

Nüfuzlu insanlar da İlyasın sesini-sorağını alıb, onunla dostluq qurmağa can atırdılar. Çox-çox uzaqlardan qapısına qonaqlar gelirdi. İlyas ise onların hamısını xoş qarşılayır, yedirib-içirirdi. Qapısına gelen her kesin qabağına kumıs, çay, şerba (pulu temizlenmemiş xırda balıqlardan bişirilen şorba növü olmaqla, tatar ve başqırd metbexinin teamıdır — A.Y.) ve qoyun eti qoyulurdu. Heyete qonaqlar giren kimi elüstü bir-iki qoyun, qonaq-qara lap çox olanda ise at kesilirdi.

İlyasın cemi iki oğlu ve bir qızı vardı. Oğlanlarını evlendirmiş, qızını ise gelin köçürmüşdü artıq. İlyas kasıb olanda oğlanları onunla birge çalışar, ilxılara ve sürülere baxardılar. Ele ki aile varlandı, oğlanlar daha çox eylenmeye meyl saldılar, bir oğlu ise içkiye qurşandı. Böyük oğul bir dalaşma zamanı öldürüldü, kiçik oğlunun arvadı ise çox yekexana idi deye, hemin övladı İlyasın sözünden çıxmağa başladı. Buna göre de o, hemin oğlunu evden ayırdı.

Ayırdığı oğluna İlyas ev ve mal-qara verdiyi üçün öz serveti azaldı. Bundan bir az sonra ise İlyasın sürülerinde xestelik yayıldı ve xeyli heyvan telef oldu. Sonrakı il qıtlıq yaşandı — ot-elef

[1] 2 3 ... 5 >>